Oranje vlaggetjes wapperen nog steeds

Met spanning en kromme tenen heb ik gekeken naar de wedstrijden van het Nederlands elftal. Maar het was dramatisch om voor de televisie te blijven zitten. Tijdens de eerste wedstrijd tegen Denemarken hadden we de huiskamer versierd met oranje leeuwtjes, wuppies, guppies en grappige knuffels. De jongens droegen voetbalshirts, maar helaas, het mocht niet baten. Nederland verloor de wedstrijd!

Woensdag had ik de moed nog niet opgegeven. De spelers moesten nog inspelen, dacht ik. De strijd ging tegen Duitsland. Helaas wisten onze jongens opeens niet meer wat verdedigen was. De tegenstanders konden zonder enige moeite helemaal naar de andere kant van het veld rennen en doelpunten scoren. Gelukkig was er nog één doelpunt van Nederland, anders was het helemaal triest. Mijn echtgenoot heeft de wedstrijd niet eens meer tot het einde bekeken, hij ging knutselen in de garage. Ik bleef dapper zitten met oudste J. Ik vond het wel knap van Robben dat hij na een ongelukje met een bloedend hoofd verder speelde, dat zag er dan weer wel indrukwekkend uit. In het dorp wapperen de oranje vlaggetjes nog steeds. De voetbalplaatsjes worden nu zomaar uitgedeeld, niemand wil de plaatjes meer hebben. Er is nog een heel klein kansje: winnen van Portugal met 2-0. Misschien kan ik vanuit hier energie doorstralen naar het elftal? Is er nog een dier met een bijzondere gave en een buitengewone voorspelling? Als de spelers toch nog doorgaan, dan ga ik direct oranje tompoucen kopen, zet ik een bos oranje bloemen op tafel en dan hang ik onze mooie voetbalvlag weer uit het zolderraam. De cafés in het dorp geven de moed nog niet op, de oranje vlaggetjes hangen er nog steeds.

Reacties

Populaire posts van deze blog

In een juichpak kijken naar voetbal van Oranje

Het dagelijks leven op Saba

Wie heeft de pet van tante Jet?