Kijken naar zwemwedstrijd in campingsfeer
Voor onze wedstrijdzwemmende zoon gingen we zaterdag op reis, naar de Veluwse plaats 't Harde. In het dorp was er een openluchtzwembad, geheel in de stijl van de jaren vijftig. Vele deelnemers probeerden tijdens de regionale zwemwedstrijden een medaille te bemachtigen.
Al eerder was er door een ervaren wedstrijdzwemmoeder aangeraden om eigen stoeltjes mee te nemen. Bepakt en bezakt stonden de ouders en andere belangstellenden voor de ingang van het zwembad. Helaas, het was aan de koude kant, een frisse wind waaide over het grasveld bij het zwembad.
De startblokken waren voorzien van forse letters in de stijl van de jaren vijftig. Het bad bleek dus nog wel aan de wedstrijdnormen te voldoen. Vanuit onze campingstoeltjes konden we alles goed zien.
Bij de vijftig meter rugslag viel mijn oudste zoon nog niet in de prijzen. Hij keek iets te veel om zich heen, draaide niet helemaal naar wens en eindigde op de vierde plaats. Er volgden vele series met enthousiast zwemmende en bibberende kinderen en jongeren, we aten braaf onze meegebrachte bolletjes op.
Het werd steeds iets kouder, naarmate de avond vorderde. Ik ging het terrein van het zwembad maar eens verkennen. Iets verderop stond een klein, betonnen gebouwtje. Door de ruiten zag ik een aanplakbord met daarop heerlijkheden als "frites, frites met kroket, broodje met gebakken ei, broodje kaas, zelfs"schotel met schnitzel en frites, koffie, thee, ijs." Maar niemand in de plaats 't Harde was op het idee gekomen om de vele toeschouwers van iets warms te voorzien. Gelukkig had ik wel een thermosfles met hete thee meegenomen. Later op de avond zag ik mensen met een zak frites, misschien hadden ze de snack ergens in het dorp gehaald. Wij waren echter bang om te verdwalen in de Veluwse bush, we bleven braaf zitten op het grasveld. Echtgenoot E. vertrok op een gegeven moment naar de auto, maar ik bleef dapper de zwemmers toejuichen.
Bij de vijftig meter schoolslag viel J. niet in de prijzen. Later deed hij mee aan de vijftig meter vrije slag, hij zwom een snelle race. Ik moedigde hem aan en zag de enthousiaste jongen als derde het startblok aantikken.
Het wachten op de prijsuitreiking duurde lang, maar werd beloond. Voor het eerst haalde J. een bronzen medaille, alle ritjes naar de trainingen in Harderwijk zijn niet voor niets geweest!
Al eerder was er door een ervaren wedstrijdzwemmoeder aangeraden om eigen stoeltjes mee te nemen. Bepakt en bezakt stonden de ouders en andere belangstellenden voor de ingang van het zwembad. Helaas, het was aan de koude kant, een frisse wind waaide over het grasveld bij het zwembad.
De startblokken waren voorzien van forse letters in de stijl van de jaren vijftig. Het bad bleek dus nog wel aan de wedstrijdnormen te voldoen. Vanuit onze campingstoeltjes konden we alles goed zien.
Bij de vijftig meter rugslag viel mijn oudste zoon nog niet in de prijzen. Hij keek iets te veel om zich heen, draaide niet helemaal naar wens en eindigde op de vierde plaats. Er volgden vele series met enthousiast zwemmende en bibberende kinderen en jongeren, we aten braaf onze meegebrachte bolletjes op.
Het werd steeds iets kouder, naarmate de avond vorderde. Ik ging het terrein van het zwembad maar eens verkennen. Iets verderop stond een klein, betonnen gebouwtje. Door de ruiten zag ik een aanplakbord met daarop heerlijkheden als "frites, frites met kroket, broodje met gebakken ei, broodje kaas, zelfs"schotel met schnitzel en frites, koffie, thee, ijs." Maar niemand in de plaats 't Harde was op het idee gekomen om de vele toeschouwers van iets warms te voorzien. Gelukkig had ik wel een thermosfles met hete thee meegenomen. Later op de avond zag ik mensen met een zak frites, misschien hadden ze de snack ergens in het dorp gehaald. Wij waren echter bang om te verdwalen in de Veluwse bush, we bleven braaf zitten op het grasveld. Echtgenoot E. vertrok op een gegeven moment naar de auto, maar ik bleef dapper de zwemmers toejuichen.
Bij de vijftig meter schoolslag viel J. niet in de prijzen. Later deed hij mee aan de vijftig meter vrije slag, hij zwom een snelle race. Ik moedigde hem aan en zag de enthousiaste jongen als derde het startblok aantikken.
Het wachten op de prijsuitreiking duurde lang, maar werd beloond. Voor het eerst haalde J. een bronzen medaille, alle ritjes naar de trainingen in Harderwijk zijn niet voor niets geweest!
Reacties
Een reactie posten