polderdame

Eindelijk, na hard werken is het zover: kerstvakantie! De kinderen kijken naar een film van James Bond, de kerstboom staat in vol ornaat te blinken in de kamer en er brandt een kaars in een kerststukje. De kaarten zijn de deur uit, maar voor post naar de Verenigde Staten, Nieuw Zeeland en Canada ben ik waarschijnlijk te laat. Nu weet ik, lieve lezers, dat het weblog wereldwijd gelezen wordt. Daarom een speciale wens voor Lydia en Jim in de V.S., verre, geliefde familie: prettige kerstdagen toegewenst en heel veel geluk voor 2013! Eten jullie een kalkoen met Kerst? Komen de kinderen en kleinkinderen langs? In Amerika moeten ze pas echt ver reizen, wij klagen hier over relatief kleine afstanden, maar het is hier wel altijd druk op de weg. De beste wensen zijn er  voor een oom van mijn man in Canada en voor een tante en mijn neven in Nieuw Zeeland. Er is ook nog een vriendin die op het punt staat om te vertrekken naar Australië, als ik goed geïnformeerd ben. Ze was erg veel op reis, ik

Drukdrukdruk, opeens in december heb ik veel werk te doen. Over de aard van het werk kan ik niet veel schrijven, omdat ik les geef en te maken heb met de privacy van Pietje, Marietje en Klaas. Vanzelfsprekend gebruik ik niet de echte namen van de leerlingen. Maar het is overduidelijk dat er vraag is naar docenten die in december willen inspringen voor de klas. Gelukkig heb ik een bescheiden baantje gevonden op slechts 25 kilometer van huis, ik reis over de provinciale wegen en dat bevalt goed. Momenteel lezen we met de klas de Camera Obscura van Hildebrand, leuk! Mijn rol bestaat onder andere uit het toelichten van begrippen als een weckfles, declameren, een dilligence.....We bespreken het voedsel van de negentiende eeuw: Neef Pieter krijgt vijf borden eten:  één gesneden vleesch, ingemaakte postelein, één dito andijvie, één opgekookte aardappels en rijst met bessennat. "  Ik lees een grappig rijmpje voor: "Kom Koosje, lief roosje, reciteer reis een poosje!" Het is l

Met een klein schip is de Sint in Roermond aangekomen, Ook al ben je negen of elf, je blijft ervan dromen. Het is een gezellige tijd, op zoek naar leuke hebbedingen, Liedjes spelen op de piano, kinderen die mooi zingen. Oudste J. doet mee met zijn gitaar, leest de muziek mee in het pianoboek, Straks zijn cadeautjes weer in opbergplaatsen zoek. Bergen pepernoten worden door tienerkinderen opgegeten, Vader gaat het dorp in en moet op gedichten zweten. Leuk: de kinderen fabriceren nu ook een gek verpakt iets, Al is de inhoud klein, is het een pakje van niets, Toch genieten wij altijd volop van het vrolijke kinderfeest, Van alle feestdagen bevalt dit feest het meest. Reactie van P.M.: Rijmen is niet mijn sterkste kant, dit komt dan ook zeker niet in de krant. Reactie van mij: Een weblog is weliswaar geen krant Maar de lezers zijn wel bijdehand.  (lastig rijmwoord, krant.....) Dichtregel van Laura, weblog Laura denkt: Elsje, ik weet niet wat ik moet rijmen, zonder met

Als kind vond ik het een prettige bezigheid: verven. Heerlijk in de weer met kleuren, mengen, kijken naar welke nieuwe samenvoeging er ontstaat. Zo worden de primaire kleuren blauw en rood paars, net als de politieke tint van de nieuwe regering. Maar het is niet eenvoudig om de juiste combinatie te verkrijgen. In mijn vorige blog schreef ik over de zorgen over de zorgpremie. Gelukkig was ik niet de enige die zich hier druk om heeft gemaakt, in de achterban van de VVD liepen de leden ontzettend paars aan van verontwaardiging. Met haastige spoed werden bijeenkomsten gehouden en er werd geluisterd naar de mensen in het land. Ik zag Mark Rutte op een ingelaste nieuwsuitzending zeggen dat hij een fout had gemaakt. Met een flinke bos bloemen zou hij in het programma "Het spijt me" naar een kiezer kunnen gaan. De inkomensafhankelijke zorgpremie is weer van de baan, maar nu wil de rode PvdA toch nivelleren. De socialisten staan voor meer gelijkheid, ik ben echt benieuwd hoe de par

Vandaag treedt de nieuwe regering aan, een combinatie van VVD en PvdA. Om een miljardentekort weg te werken, zijn er plannen voor forse bezuinigingen. Aangezien we nu met socialisten te maken krijgen, is het nivelleren aan de orde. Maar ik vraag mij af in hoeverre de burgers in staat zullen zijn om de broekriem nog verder aan te halen. Op twitter las ik een bericht van een gezin dat er met de nieuwe maatregelen € 500,- per maand op achteruit gaat als er veel meer zorgpremie betaald moet worden. Bovendien is de regering van plan om nog meer te bezuinigen op de kinderopvangtoeslag. Het gezin van het twitterbericht heeft nog jonge kinderen, die hele dagen naar de dagopvang gaan. Het schoolplein is tegenwoordig al bevolkt met opa's en oma's van de gelukkige ouders die over gezonde hulptroepen beschikken. Maar bij ons is dat helaas niet het geval, één oma is gehandicapt, de andere is behoorlijk ziek. Natuurlijk zouden de grootouders willen dat de situatie anders was. We moeten d

Als je aan een varken denkt, dan komt de gedachte in je op van megastallen gevuld met toekomstige karbonades. Er zijn ook scharrelvarkens op Franse boerderijen die mogen genieten van de buitenlucht en later tot exclusieve worsten worden verwerkt. Zojuist heb ik een geheel andere variant onmoet: het huisvarken. Tijdens het hardlopen kwam ik het beest voor de tweede maal tegen, vergezeld van een moeder en twee kleine kinderen. Het zindelijke dier woont in huis, er is ook nog een hond. Het zit 's avonds gezellig op de bank. Verbazingwekkend, het varken is helemaal niet agressief, de gezinsleden zijn aan hun bijzondere huisdier gehecht! Sommige mensen denken dat het saai wonen is, hier in Flevoland. Maar dat spreek ik toch echt tegen. Er is veel natuur, er zijn mooie parken om in te joggen, er wordt een nieuwe vaarroute aangelegd. Bovendien wemelt het er van de herten, bevers en er worden zelfs huisvarkens waargenomen. De foto is helaas wat vaag geworden, maar ik wilde de rondscha

Dertien jaar was ik, de schoolschriften waren voorzien van Doe Maar-stickers. Op mijn kamer hingen posters van Ernst Jansz, daar was ik helemaal gek op. Mijn vriendinnetje op school was verliefd op Henny Vrienten. De platen van de popgroep werden grijsgedraaid. Bijna dertig jaar later zing ik emotioneel mee met  "Smoorverliefd op jou" in het Gelredome, zoveel jaren later ga ik zelf voor het eerst naar een concert van Doe Maar. Natuurlijk werd de zaal gevuld door merendeels vrouwen en mannen van rond de veertig. Ze waren gekleed in groen en roze, in het rood, of gewoon in spijkerbroek met streepjesblouse. De serie heette namelijk Symphonica in Rosso, vandaar het rood. Ik keek rond, zou de vroegere vriendin hier soms ook rondstappen? Toch is de Doe Maar sound uniek, Henny Vrienten weet het publiek nog steeds waanzinnig te krijgen. De dames van nu vallen weliswaar niet meer flauw en Henny springt niet meer woest in het rond met zijn gitaar, maar de sfeer is er niet minder om.

"Belastingdienst: leuker kunnen we het niet maken, maar wel ingewikkelder. " Momenteel werk ik vanuit huis, daarom maak ik geen gebruik meer van kinderopvang. Een wijze raad aan ouders: zeg nooit de kinderopvangtoeslag midden in het jaar op, zoiets zorgt voor veel ellende. Nadat ik de kinderopvangtoeslag had opgezegd kreeg ik tot mijn verbazing twee pittige rekeningen van de Belastingdienst door de brievenbus. We gingen naar het kantoor in Almere en vroegen om uitleg. Ons werd na enig gepuzzel geadviseerd om bezwaar aan te tekenen. In januari schreven we de bezwaarschriften. Vervolgens kwam er een verzoek. De belastingdienst had moeite met het afhandelen van de vele bezwaren, of we uitstel wilden verlenen. Vooruit, we ondertekenden een brief hiervoor. Vervolgens kregen we nare brieven, met incasso's, vanaf een kantoor in Enschede. Daarin stond het verzoek tot direct betalen, maar er was bezwaar aangetekend. Tijdens de looptijd van het bezwaarschrift hoef je nog geen

Dertien jaar geleden hadden we nog geen e-mail. Ik werkte als verslaggever en redacteur en fietste met de geschreven stukken op een floppy naar correspondent M. Hij had wel e-mail, één keer per week verstuurde hij mijn artikelen. Dertien jaar geleden stond ik op de voorpagina van de plaatselijke krant: getrouwd! De vergrote foto, een cadeau van de redactie, prijkt nog boven in ons huis. De leden van de roeivereniging stonden buiten bij het stadhuis met vrolijke gele riemen, die ze als een boog boven ons hielden. Het was een mooie dag in oktober, toen we trouwden. Ik vond het geweldig om één dag in een enorme jurk rond te stappen. Het was voor mij lastig om elegant te lopen, dat heb ik nog geoefend. Na de feestelijke dag gingen we op reis, fantastisch. Eerst naar Sri Lanka, daarna naar de Malediven. We reden decadent rond in een taxi met chauffeur door Sri Lanka, een geweldige ervaring. In Negombo verbleven we maar liefst twee weken in een tamelijk eenvoudig hotel, met goede maaltijde

In het kader van de kinderboekenweek met het thema "hallo wereld" organiseerde de basisschool een wereldlunch. De moeders van de kinderen hadden overheerlijke hapjes gemaakt. Toch bleek de Nederlandse patat weer erg favoriet. Het was een gezellige boel in groep 5. Ik maakte vanochtend een tropische fruitsalade en mini-croque-monsieurs. De fruitsalade was nogal eenvoudig. Men neme een meloen, een blik ananas en een blik gemengd fruit. De meloen is eigenhandig in stukjes gesneden en gemengd met de rest. Ter decoratie plaatste ik schijfjes kiwi, daar was de fruitsalade! De Franse croque monsieur vereiste meer denkwerk. Ik heb deze zomer een overheerlijke croque monsieur gegeten op een terras in een klein middeleeuws plaatsje in de Limousin. Ik kreeg een dikke snede vers brood, dergelijk brood is in Nederland niet verkrijgbaar. Daarop was een plak ham gedeponeerd, geen goedkope waterham. De gesmolten kaas er bovenop had veel smaak, ik kreeg er een salade bij. Nee, geen muffige

De winterjas in de kast begon oud te worden. Na drie jaar dragen in weer en wind is de kleur vaalbruin en zijn de knopen eraf. Kortom, tijd voor iets nieuws. Onlangs bestempelde mijn oudste zoon mij als "een soort hippie" "Maaham, jij loopt ook echt nooit op hoge hakken, liever draag je sandalen en een makkelijke broek." Het kind is nu elf en hij ontwikkelt al verstand van zaken. Inderdaad, hakken zijn totaal niet aan mij besteed. Ik wil vlot en gemakkelijk door het leven stappen, bovendien wandel ik graag. Ik begrijp niet hoe dames met genoegen lopen op naaldhakken. Het staat soms mooi, natuurlijk. Zeker in combinatie met een vlotte korte rok en een hip topje. Goed, vandaag ging ik zelf op zoek naar een nieuwe winterjas. In Harderwijk zijn geschikte winkels voor dames met een maatje meer. Bovendien vind ik het prettig om in het oude vissersplaatsje rond te lopen op makkelijke Adidas-gympen. Vooraf had ik tips gekregen van de mannen in huis. Advies manlief"

Op deze grijze donderdagmiddag was ik getuige van een belangrijke gebeurtenis. De wethouder opende een schot in een dam, waardoor water voluit kon stromen naar een nieuw gegraven haventje. De handeling was een onderdeel van de nieuwe vaarroute, De Blauwe Diamant. Ik ben al vaak langs de werkzaamheden gewandeld. Bijna had ik de neiging om met een schepje de geslagen dam te doorklieven, om als een klein meisje te gaan kijken naar het water wat er dan door zou stromen. Het is maar goed dat het bij een vaag plan in het hoofd bleef. Ik sprak de uitvoerder van het project, je moet het water langzaam laten gaan, anders zouden er zelfs kleine rampen kunnen ontstaan. Onvoorstelbaar, de vaarten en sloten liggen er zo gemoedelijk en rustig bij! Slechts een handjevol toeschouwers sloeg de gebeurtenissen gade, de vertegenwoordigers van de plaatselijke kranten waren natuurlijk van de partij. Volgende week zaterdag moet het water bevaarbaar zijn, want dan willen we er met de acht van de roeiveren

Als je jong bent, dan wil je graag meedoen aan sportwedstrijden. Het is fantastisch om te trainen voor een wedstrijd, maar nu ben ik moeder en coach. De rollen zijn verwisseld, ik spoor mijn zoon aan om snel te varen in een roeiboot. Ouders zijn druk met het vervoer van kinderen naar sportevenementen, met het geregel, met de organisatie. Vol trots en met ontroering heb ik naar zoon J. gekeken die meedeed aan zijn allereerste roeiwedstrijd in Almere. De deelnemers in de categorie 9-14 jaar kwamen uit alle windstreken naar de polder. Tieners gehuld in zwart-geel-gestreepte bijenpakjes van Daventria uit Deventer waren van de partij. Pampus uit Almere deed mee met een groot aantal jeugdige roeiers. De jongsten uit Zaandam waren nog maar negen jaar, misschien is dat nog te jong voor de roeisport. Ze hadden een paar lessen achter de rug en wisten allerschattigst een gestuurde C2x+ over de wedstrijdbaan te krijgen. Eén meisje schepte het water op met haar riem, het zag er grappig uit. Er

Gelukkig leef ik in een democratisch land. Volgende week mag ik mijn stem uitbrengen op een politieke partij en dat ga ik ook absoluut doen. Het is alleen lastig om de goede partij te vinden. Daarom heb ik zojuist de Kieswijzer op het internet ingevuld. Wil ik "hotsebots en hobbeldebobbel" over verkeersdrempels rijden? Moet Europa een superstaat worden of is autonomie gewenst? Het zijn lastige vragen. Een geliefde vraagstelling voor een betoog is: "Moet het koningshuis worden afgeschaft?" In de loop der jaren heb ik al vele meningen over dit onderwerp vernomen van leerlingen. De koningin vervult een belangrijke functie in het buitenland. Met eer en toewijding wordt zij in mening land onthaald. Ze is echter niet gekozen maar als koningin geboren, daar kun je dan weer vraagtekens bij zetten. Gaat er "geen cent" meer naar Griekenland? Hoeveel bezuinigingen kunnen de Griekse burgers nog dragen? Ik zie Europees geld in projecten van ons dorp. Er is een prac

Schattig, lief, licht en klein, dat is mijn kleine Renault Twingo. Vandaag moest het wagentje naar de garage, voor de APK. Het is opvallend hoe het autootje daar toegesproken wordt. Servicemedewerker: "Zijn er klachten over de Twingo, mevrouw? " Eigenaresse: "Nee, geen klachten, het schakelen is soms wat moeizaam, maar dat hoort erbij. Op de snelweg vindt hij de 130 wat moeilijk, heb ik gemerkt." Servicemedewerker: "Gaat het wagentje dan een beetje vliegen, het stuurtje wat trillen?" "Dat is zo, maar de 125 lukt prima." Zo verliep het gesprek voor de keuring. Tot mijn grote vreugde bleek de Twingo na de APK-keuring prima in orde. De auto heeft geen gebreken, de kosten vallen mee. De benodigde vloeistoffen zoals remolie en andere zaken die in een motor horen, zitten er weer in. "Mevrouw, u moet alleen rekenen op een nieuwe distrubutieriem in april. Lief lacht de Twingo ons ondertussen toe vanaf de parkeerplaats. "De bandjes achter

In de Volkskrant las ik een bijdrage van Remco Campert. Hij schrijft over geliefde kledingstukken, waar hij met moeite afstand van kan doen. Ik bezit ook een dergelijk kledingstuk: een groen, katoenen, oud t-shirt met de tekst "roeien blijft boeien" uit 1998. Momenteel is het sportshirt echt aan vervanging toe, het is erg dun geworden en er komen kleine gaatjes in. Woensdag koop ik een nieuw exemplaar van echte sportstof, zweetafvoerend. Op de roeivereniging is het gebruikelijk om in een groen t-shirt van de vereniging te roeien. Ik draag het genoemde kledingstuk dus al vele jaren. Ik heb het tweemaal gedragen toen in de Elfstedentocht door de Friese wateren voer in een ploeg. De tocht der tochten is zwaar, maar niet zo heftig als bij de schaatsers. We wisselden het roeien en sturen namelijk af en mochten ook af en toe de boot uit. De ploeg roeiers werd verversd, maar het was een geweldige ervaring. Ik weet nog dat ik 's morgens om zes uur in de boot zat, bij het krieke

Elk nadeel heeft een voordeel. We wonen ver van onze familie af, even thee halen op een middag is niet mogelijk. Maar als je dan op familiebezoek gaat, zie je nog eens iets van de wereld. Zaterdag gingen we helemaal naar Delft, omdat daar het jaarlijkse Jazzfestival werd georganiseerd. Als Flevolanders verbaasden we ons over de toeristenindustrie. Er is een winkel vol grote, gele, romige en vette kazen. Kaasschaven in kleurig blauw en wit liggen te glimmen in een ander pand. Kleurige klompen wachten op kopers, zelfs voor de toegang tot de kerk moet je betalen. Een schande! Maar, we kwamen voor de jazz. Mijn broer nam deel aan de organisatie van het geheel. Nu moet ik bekennen dat ik eigenlijk niet zo veel, nee eigenlijk bijna niets van de muzieksoort weet. Maar ik heb naar de muziek geluisterd en ik vond het mooi. In de tuin van het Meisjeshuis speelde Kris Berry. Is het jazz, is het Latin? Sierlijk bewoog de zangeres over het podium, ik genoot van de sound. Daarna kwam een tweetal

Momenteel ben ik nog aan het nadenken over het gebruik van de bijzondere kastanjepan. Ik plaats hieronder een foto van de pan, zo krijgt de lezer ook een idee van het vreemdsoortige kookgerei. Een oude roerzeef, gekocht op een vide-grenier, staat ook afgebeeld. De tamme kastanje is rijk aan vitamine-C en vetarm. De boom groeit veelvuldig in de Limousin, we hebben veel kastanjebomen gezien in het natuurgebied van Millevaches de Limousin, het is een hoogvlakte. Je zou kastanjepuree kunnen maken, maar ik vind het goedje wat droog smaken. Kastanjepuree wordt gebruikt om een kalkoen te vullen. Wat dacht je dan van een hazelnoot-kastanjecremetaart? Ik lees het recept op Smulweb en krijg het vermoeden dat een dergelijk baksel ontzettend gaat mislukken. Een recept uit de biologische hoek: "Men neme een 1/2 emmertje tamme kastanjes ( zelfgezocht in het bos) en het geheel wordt vervolgens gecombineerd met courgette, pompoen, prei, spruiten en gierst." Het laatste idee klinkt goed. W

Het was heerlijk in de Franse Limousin, we hebben genoten van het mooie weer, van het stuwmeer bij de camping, van de wijn en E. at graag entrecotes. In de top-tien van de uitstapjes op vakantie staat bij ons absoluut op nummer één: een bezoek aan een vide-grenier ( vrij vertaald: een lege zolder). Een vide-grenier is een Franse rommelmarkt, maar op de campagne kom je echt de meest vreemdsoortige attributen tegen. We vonden een mooie vide-grenier bij Uzerche, het evenement werd gecombineerd met het tentoonstellen van oude tractoren. De mannen vinden het prachtig om te kijken en te luisteren naar een dergelijke oude machine, die met veel moeite weer wordt opgestart. De oude spullen die op kleedjes en tafels liggen doen denken aan een vervlogen periode. Er zijn oude pannen van gietijzer, grote pannen en enorme ketels die op een reusachtig haardvuur thuis horen. In een grote bak is het snuffelen naar haken, ijzeren scheppen, tangen... We kwamen op zondag, een verkoopster zag met een gli

Vorige week stond er een bijzonder bericht op het antwoordapparaat. "Met Esther, van de Jedi, ik bel voor J. Hij heeft de prijs voor zijn vader gewonnen, u mag vrijdag een Porsche ophalen." Wauuuw, ik was de prijsvraag alweer vergeten! Gisteren hebben we heerlijk rondgereden in een echte Porsche Cayenne 3.2.. Eigenlijk had ik het bedacht voor vaderdag: "Papa wil graag een ritje in een Porsche." We kregen een enorme stoere PC-Hooft -tractor mee. De wielen van het gevaarte doen inderdaad aan een tractor denken, vandaar de naam. Tja, wat te doen met een halve tank benzine? Eerst gingen we op de koffie bij opa in Lelystad. Ik reed proef op het parkeerterrein bij het Trekkersveld, daarna reed echtgenoot E. Een dergelijke auto trekt gigantisch snel op, zeker in vergelijking met een kleine Renault Twingo. De zitruimte is riant, zowel achter als voor. Er is een nadeel aan een grote auto, een groot nadeel. Het gevaarte slurpt namelijk benzine, vooral binnen de bebouwde k

Moe komt manlief uit zijn werk. Hij kijkt zuchtend om zich heen. "Echt huishoudelijk aangelegd ben je niet, schat", zegt hij voor de zoveelste keer. Het is inderdaad rommelig in huis, momenteel vind ik het niet prettig meer. Ik werk vanuit huis, mijn werkplek is op zolder. Als ik een map wil pakken, dan moet ik uiterst voorzichtig mijn voet in een zelfgebouwd pretpark van Lego plaatsen. Zoon J. heeft het een en ander aangelegd. Hij gaat altijd vol enthousiasme aan het werk en laat alles dagen staan als het af is. Ik mag het nog niet opruimen, misschien wil de jongen er nog mee spelen. In de hoek van de zolder staat het drumstel van de andere zoon. Ook staat er een keyboard en twee manden vol wasgoed smeken om aandacht. Goed, dat was de mooie ruime zolder. De kinderkamers verkeren in redelijk opgeruimde staat nu de voetbalgekte weer voorbij is. Hier en daar slingert een sok, maar verder gaat het wel. Op de "kleine tafel"in de huiskamer liggen nu vier Lego-auto

Soms is het goed om met de hele familie een gezamenlijke activiteit te ondernemen. Mijn lieftallige echtgenoot is hovenier, het is heerlijk om samen een tuin aan te pakken. Mijn voorkeur gaat uit naar een verwilderde bende. Zo hebben we bij Rudolf en René een gedeelte van het terrein ontgonnen. Vanuit onze gîte (ons vakantiehuisje) keken we destijds nog op een woestenij. Het kriebelde en jeukte, dus ik stapte naar René. "Zouden we iets aan de tuin mogen doen?" E. gaf vervolgens aanwijzingen, anders wist ik niet waar te beginnen. We deden handschoenen aan en gingen fijn aan de slag. Brandnetels werden uit de grond getrokken, we vonden een oud hek, dat werd onder het onkruid weggetrokken. Opeens verscheen er weer grond, waar later mooie planten geplant konden worden. Te gek, helaas bleven we maar een week. Spontaan bood ook een andere vakantieganger haar hulp aan. Gekleed in een bikini trok ze werkhandschoenen aan en met genoegen trok ze allerlei onkruid uit de grond. De gîte

Momenteel staat de gezinskalender behoorlijk vol met allerlei extra activiteiten. De zomervakantie nadert, daarom zijn er veel feestjes en weinig doorsnee lessen voor de jongens. Tot mijn schrik zag ik dat er op het weblog als laatste nog iets staat over het EK-voetbal, maar dat is al helemaal geweest! Natuurlijk ga ik nog wel naar die knappe Ronaldo van Portugal kijken, hij kan ook nog eens erg goed voetballen. Gisteren ging jongste J. laat slapen, hij wist niet meer zo goed wat er vandaag op het programma zou staan. Kinderen gedijen toch het beste met rust, reinheid en regelmaat. De basisschoolleerlingen  laten straks balonnen op omdat hun basisschool tien jaar bestaat. 's Middags is er een vossenjacht. Morgen gaan ze dansen onder leiding van een echte dansleraar. Morgenavond ga ik naar de dansuitvoeringen kijken en dan is er een barbeque, natuurlijk is er ook een actie voor een goed doel. Vorige week waren er workshops van de muziekschool. Jongste J. wist onder leiding van zi

Met spanning en kromme tenen heb ik gekeken naar de wedstrijden van het Nederlands elftal. Maar het was dramatisch om voor de televisie te blijven zitten. Tijdens de eerste wedstrijd tegen Denemarken hadden we de huiskamer versierd met oranje leeuwtjes, wuppies, guppies en grappige knuffels. De jongens droegen voetbalshirts, maar helaas, het mocht niet baten. Nederland verloor de wedstrijd! Woensdag had ik de moed nog niet opgegeven. De spelers moesten nog inspelen, dacht ik. De strijd ging tegen Duitsland. Helaas wisten onze jongens opeens niet meer wat verdedigen was. De tegenstanders konden zonder enige moeite helemaal naar de andere kant van het veld rennen en doelpunten scoren. Gelukkig was er nog één doelpunt van Nederland, anders was het helemaal triest. Mijn echtgenoot heeft de wedstrijd niet eens meer tot het einde bekeken, hij ging knutselen in de garage. Ik bleef dapper zitten met oudste J. Ik vond het wel knap van Robben dat hij na een ongelukje met een bloedend hoofd v

Vrolijk zongen de kinderen van een basisschool een liedje over de pet van tante Jet. Het oude vertrouwde liedje van de tante uit Marokko werd gezongen door medewerksters van de kinderopvang. Een oranje stoet kinderen en ouders trok door de straten van ons dorp, het was de slotavond van de avondvierdaagse. De organisatie beloofde een prijs voor degene die het leukst rond het thema "voetbal" was gekleed. Het was jaren geleden dat we meededen aan het evenement. Momenteel werk ik vanuit huis, dat was een reden om het eens te proberen. Onze basisschool doet niet meer mee, misschien past de avondvierdaagse niet meer in het moderne drukke bestaan. Als twee ouders buiten de deur werken, is het ook een haast onmogelijke opgave. We zagen dan ook een vader die meeliep en onderweg een pizza knabbelde vanuit een boterhamzakje. Er stonden allemaal eenvoudige gerechten op het menu, omdat we al om 10 over half zes bij de start moesten verschijnen. We hebben veel kant-en-klare salades van d

Voetballen, in ons gezin trappen we alleen een balletje voor op het veld. Op zaterdag gaan mijn zoon en ik roeien, soms is er een zwemwedstrijd. We hoeven gelukkig niet om acht uur 's ochtends op het voetbalveld te staan. Maar het EK-voetbal houdt ons wel degelijk bezig! Er hangt al een vrolijke poster op de deur van de huiskamer, daarop staan alle wedstrijden vermeld. Ik vermoed dat de jongens binnenkort hun kamers gaan versieren met allerlei oranje attributen. We verzamelen namelijk de spullen die supermarkten momenteel weggeven, bovendien is er van alles van voorgaande jaren bewaard. Laatst gaf ik aan een vriend een Brullie  als verjaardagscadeau, in combinatie met twee zakken M &M's. Het is een soort oranje pruik die erg grappig staat, rondom het hoofd. Zojuist belde mijn broer, hij gaat voor ons voetbalplaatjes van Albert Heijn sparen. De Oranje Buddies van Coop ( zie foto) zijn erg grappig, ze produceren allemaal een verschillend liedje. Je krijgt de buddies bij aa

Bij de kleine roeivereniging waar ik lid van ben heerst momenteel een fanatieke sfeer. Voor de tweede keer in het bestaan van de club worden er clubkampioenschappen gehouden. Er zijn ploegen gevormd, één damesploeg traint al in de juiste formatie. Bij de meeste verenigingen is het gebruikelijk dat je roeit met een vaste ploeg. Bij ons is dat niet het geval, we verzamelen op een vast tijdstip en delen vervolgens de boten in. Het voordeel hiervan is, dat je steeds met andere mensen roeit en zo nog eens iemand leert kennen. De dames van mijn ploeg kennen elkaar al jaren, maar we hebben nog niet met de vier dames van het team in de vier getraind. Toch heb ik er wel vertrouwen in. Vorige week hebben we zelfs tijdens een recreatieve picknicktocht startjes geoefend. Gelukkig deden we dat voor de picknick, na het eten van allerlei lekkers kwamen niet echt meer vooruit in de boot. In een vlaag van enthousiasme heb ik mij voor maar liefst drie nummers opgegeven. Ik doe mee in de skiff, in de

Het is een prachtige pinksterdag. Toen we vanochtend opstonden, zagen we de zon boven een blauwe lucht staan. Je zou een kanotocht kunnen maken, de fiets kunnen pakken, met de pont naar de Veluwe of je zou op andere wijze kunnen genieten van de natuur. Maar helaas ging die vlieger niet op. De schoenen van oudste J. zagen er vreselijk uit, ze leken wel het schoeisel van een zwerver. We gingen op zoek naar een winkel die open is met Pinksteren. De winkels van Batavia Stad zijn bijna altijd open, dus we zagen het landschap vanuit de Twingo met airco aan ons voorbij trekken. Echtgenoot ging niet mee, hij bleef liever in de tuin met een temperatuur van 27 graden. Gelukkig zijn we geslaagd in Batavia Stad. Merkartikelen worden daar standaard met korting verkocht. Jongste J. had een zwembroek nodig, nu heeft hij een Adidas-zwembroek voor €14,-. Oudste J. is dolgelukkig met vrolijke gekleurde Nikes, voor het zachte prijsje van €35,-. Ik vond dat ik een kopje koffie had verdiend bij La Place

Het is weer hetzelfde liedje als vorig jaar. Door omstandigheden ga ik nu pas op zoek naar een geschikt verblijf voor de zomervakantie. We willen naar Frankrijk, naar een kleine, gemoedelijke camping of naar een vakantiehuisje. Elk jaar hebben E. en ik weer een discussie over het kamperen in een tent. Ik stel dan voor om een kant-en-klare tent te huren omdat je dan minder betaalt en ze nog vaak te huur zijn. E. gaat vervolgens in verzet: "Als het flink regent, dan is alles kleddernat. Weet je nog hoe het was, met die stortbuien in Murol? De mensen met tenten dreven weg, ze moesten alles buiten hangen."In de Franse alpen was het vorig jaar veel te koud in een tent. Met nachtvorst of temperaturen net boven nul was het niet uit te houden." Goed, daar heeft E. dan weer een punt. We zijn ook nog gemakzuchtig, we zouden zelf een tent kunnen kopen met bijbehorende luchtbedden, slaapzakken, een kookstel, campingpannen, bordjes, bestek, maar ik word al moe bij het idee. Je moet d

Een liedje van de oude langspeelplaat 't Schaep met de vijf poten zit in mijn hoofd: "Waar vind je tegenwoordig nog een goede timmerman? Die, wat zijn ogen zien, met zijn handen maken kan? De hele samenleving wordt er zenuwachtig van Waar vind je tegenwoordig nog een goede timmerman? Ik zou het woord "timmerman"willen vervangen door "wasmachineman". Vorige week dinsdag begon de ellende. De was kwam kletsnat uit de machine. E. concludeerde dat er iets was met de centrifugaalpomp, waarschijnlijk. Maar hij kreeg de achterkant van de machine helaas niet los. We belden een monteur, maar de beste man had pas vrijdag tijd. Ik ben dus de hele dag thuisgebleven. Ik ben niet even leuk naar de markt gefietst, E. heeft 's middags vrij genomen. Maar er kwam helemaal niemand. Goed, we belden nog maar eens naar het bedrijf. "Het wordt vandaag iets later, maar de monteur komt langs." Uiteindelijk stond er om half tien 's avonds een enigszins vermo

De zon scheen vanochtend, ondanks de frisse wind togen J. en ik  naar de roeivereniging. Het was daar gezellig druk. Roeimaatje W. stond al te wachten, er kwamen ook nieuwere leden roeien. Vorig jaar heb ik mijn oudste zoon de eerste beginselen van de prachtige sport aangeleerd. Voor J. hebben we een jeugdskiff in het water gelegd, ik mocht weg in een iets oudere, wat zware skiff. De mooie snelle boten waren vandaag bestemd voor roeiers die komend weekend meedoen aan de Elfstedentocht. Ze varen dan 200 kilometer door de Friese wateren, er zijn wissels onderweg. J. voer heerlijk heen en weer langs het vlot. Ik trok even een baantje over de Hoge Vaart. Daarna had mijn zoon een ander plan: hij wilde weleens met mij in de dubbeltwee roeien. Voor degenen die onbekend zijn met de roeisport: een dubbeltwee is een smalle, snelle boot, zonder stuurman/stuurvrouw. Met hulp hebben we de boot buiten gelegd. Natuurlijk hadden we last van het gewichtsverschil, mijn zoon weegt ongeveer 35 kilo en

Momenteel worden we overspoeld met folders waarin allerlei cadeaus staan afgebeeld voor moeders. Lippenstift, mascara, luchtjes en andere producten dienen door de kinderen worden aangeschaft. Aan mij zijn bovenstaande cadeaus niet erg besteed, ik loop er altijd "naturel" bij, ik heb niet eens een verfdoos met make-up! Manlief zegt weleens dat ik eraan moet denken om armbanden te dragen, daar heeft hij gelijk in. Ik ben opgegroeid met twee broers en zelf heb ik twee zonen gekregen, dus het blijft een stoere bedoening hier. Van winkelen houden de leden van mijn gezin ook al niet. Toch is het niet zo handig bedacht, "moederdag". De kinderen willen mij een schattig zelfgeknutseld cadeau geven en ik krijg een ontbijt op bed. Daar moet ik goed aan denken, meestal zorg ik ervoor dat iedereen  's ochtends iets te eten krijgt, ik zet ook altijd thee. Vervolgens verwacht mijn schoonmoeder dat mijn man (haar kind natuurlijk) op moederdag langs komt, ik hoor daar ook bij,

In Houten zijn we bij vrienden op bezoek geweest, ze zijn net verhuisd. Het is een leuke bezigheid, bij iemand anders rondkijken. De nieuwe aanwinst is goedgekeurd. Het huis is groot en ruim, er is veel licht, er zijn grote ramen. De garage is beneden, via een trapje kom je in de ruime woonkamer. Er zijn vier kinderen in huis, het is een samengesteld gezin. Met vriendjes erbij heb je al snel een huis vol gezelligheid. De kinderen kunnen aan een tafel in de keuken spelletjes doen, terwijl de ouderen in de zithoek koffie drinken. Met een trapje kom je in de huiskamer, nog een andere trap van bielzen gaat naar de tuin. Boven is er aan ieder kind gedacht, dat is te zien. De oudste van het stel heeft een gezellige tienerkamer gekregen op zolder. Het jongste meisje heeft na nog een verhuizing weer haar mooie witte meubeltjes staan. Haar broertje slaapt op zolder, zijn kamer was al volledig in gebruik. Hij was heerlijk met onze zoon bouwsels aan het maken van Knex. Nog een jongen heeft zijn

Met plezier woon ik in de polder waar alles nieuw is. Het bevalt uitstekend, maar soms is het goed om Flevoland te verlaten. Het is meivakantie, de kinderen zijn vrij. Daarom zijn we naar op een dag per trein naar Amsterdam gegaan, naar het Scheepvaartmuseum. We hebben een replica van een oud V.O.C.-schip bekeken en vanuit een sleepboot hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Ik geniet altijd van de oude trapgevels, klokgevels en scheefgezakte huizen. We zagen een varende bus, erg bijzonder. Via de Warmoesstraat zijn we naar de Dam gewandeld, waar het ook nog kermis was. Zoiets is echt  te veel van het goede voor een polderdame. Het was er ontzettend druk, er was lawaai en felgekleurde suikerspinnen prikkelden de zintuigen. Bezoekers van de kermis stonden in de rij voor Belgische frites, een vette baklucht verspreidde zich over de dam.  Zoon J. wilde graag in een zweefmolen, zijn vader vond het goed. Ik ging met de andere J. op een steen zitten, maar werd opgeschrikt door een tra

Een stralende zon zorgde voor een aangename sfeer op Koninginnedag.  Het evenemententerrein van het dorp lag vol met kleedjes, daarop waren allerhande artikelen uitgestald. Er waren ondermeer barbies, skeelers, fietsen, kinderboeken, oude lp's van Corry Konings en Willeke Alberti, antieke naaimachines, tulpen, stroopwafels en uien te koop. Vorig jaar zaten we ook bij een kleedje, na vier uur hadden we slechts vier euro verdiend. Daarom besloten we dit jaar om alleen te kijken en te kopen op deze feestelijke dag.We gingen heerlijk met koffie van de Oranjevereniging op een plastic kuipstoeltje in de zon zitten, terwijl de kinderen enthousiast op en neer sprongen op springkussens. Het was de ideale gelegenheid om bij te praten met dorpsgenoten. In Zeewolde kun je nog rustig alles bekijken, je wordt niet onder de voet gelopen en het geheel is gemoedelijk. Het meest opmerkelijk was een man die zich voor de gelegenheid als aardbei had verkleed. Hij verkoopt groente en fruit bij een kr

Vandaag eens een bericht van huismoederlijke aard. Het was vorige week lastig om onze jongste J. in een redelijke outfit naar school te sturen. Het is nog te koud om korte broeken te dragen, maar de spijkerbroeken hebben ernstig te lijden vanwege het buiten spelen, ze zijn nogal versleten. Er zitten gaten in de broeken, maar dat staat leuk, dat is "in". Goed, een kleine slijtplek is nog te overzien, maar een grote scheur overdwars vind ik toch niet erg fatsoenlijk. Mijn echtgenoot vond dat hij ook nieuwe broeken kon gebruiken, dus ik stelde voor om te gaan winkelen in Harderwijk. Zoon J. vond het voorstel werkelijk verschrikkelijk. "Ik heb nog broeken, mam, ik wil niet naar kledingzaken! Het zijn warme winkels, daar houd ik niet van. Ik wil buiten spelen en naar muziek luisteren." "Mam, wil je mij eerst een liedje leren op het keyboard?" Nu is het mijn taak om het kind van alles te leren, om het te voeden en te kleden. Eerst heb ik J. dus een liedje gele

Gisteren zat ik gekluisterd aan de buis. Er werd een debat gevoerd over het wandelgangenakkoord, dat verrassend snel tot stand is gekomen. Jolande Sap verdedigde met vuur haar standpunten, woordvoerders van de PvdA en van de SP gaven tegengas. Zij hadden echter niet meegewerkt aan het tot stand komen van het akkoord.Ik vermoed dat Nederland door de gemaakte afspraken goed overkomt als handelspartner. Hoe zou het werken, zo veel vergaderen in een korte tijd? Jan Kees de Jager rende waarschijnlijk van overleg naar overleg. Niet iedereen werd aan de onderhandelingstafel uitgenodigd, niet iedereen wilde deelnemen. Maar er zou vaker op deze manier geregeerd moeten worden. Partijleden van diverse achtergronden wisten toch tot een akkoord te komen. Ik denk dan ook erg praktisch. Er was een slaappauze, hebben de politici pizza's gegeten? Is er snel een Indisch buffet geleverd? Of zaten de dames en heren gewoon goedkoop aan de frites, kroketten en frikadellen? Waren er 's avonds laat

Als twintiger heb ik mij samen met E. gevestigd in de polder. We genieten hier van de ruimte, natuur en het water van het Wolderwijd. Ook mijn broers hebben hun geboorteplaats Utrecht verlaten. Gelukkig hoor ik toch alle nieuwtjes via de tamtam. Als de jongste broer weer eens vertrekt naar een heerlijk oord met palmbomen, dan gaat de telefoon. Hij hoeft mij niet te bellen of te mailen, onze moeder vertelt het nieuws al direct. Bovendien word ik op de hoogte gehouden van al het nieuws uit de oude buurt. Ik hoor dat een nicht van mij een baby heeft gekregen. De nicht heb ik al jaren niet gezien, maar het is toch leuk om te vernemen. De broer van een schoolvriendin van vroeger krijgt ook een kleintje, gelukkig heeft mijn moeder nog steeds contact met de ouders van deze vriendin. Ik zie haar weer ongeveer één keer per jaar, ze is veel op reis. Ma wist eerder dan ik dat ze alweer terug was uit Nieuw Zeeland. Nu heeft mijn oudste broer mijn moeder verteld over het weblog. Opeens heb ik er v

Al vele jaren is onze oudste zoon een fanatieke zwemmer. Na het behalen van zijn C-diploma vroeg hij aan E: "Papa, hoeveel zwemdiploma's heb jij? "Zijn vader antwoordde: A t/m G en zwemvaardigheid 1, 2 en 3." Vastberaden zei de nog jonge  J. vervolgens: "Dat wil ik ook!" Als moeder heb ik vele uren in het Zeewolder zwembad Het Baken doorgebracht, soms zat ik er drie keer per week! Onze jongste zoon was aan het zwoegen voor de zwemdiploma's A en B, de oudste J. leerde de vlinderslag, de perfecte borstcrawl en rugcrawl  voor Zwemvaardigheid I en Zwemvaardigheid II. Daarna was er nog een grappig zwemclubje, Het Baken in Zeewolde stopte met het aanbieden van Zwemvaardigheid. Maar ik durf als trotste moeder gerust te beweren dat er geen enkele uitdaging was voor J. bij het zwemclubje op de woensdagmiddag. In oktober hebben we de knoop doorgehakt. Jongste J. had de zwemdiploma's A en B gehaald, dat scheelde heel veel tijd in Het Baken. Ik meldde oudst

Het is al tamelijk laat, maar ik schrijf toch nog even een bericht voor de trouwe lezers van het blog. Via Twitter vragen bekenden of zoon J. geslaagd is voor het verkeersexamen. Het duurde even voor de uitslag bekend werd, Veilig Verkeer Nederland neemt het examen uitermate serieus. Moeders hebben op stoeltjes langs de route gezeten en ze hebben lijsten ingevuld. Mijn zoon heeft altijd keurig zijn hand uitgestoken wanneer dat moest, waarschijnlijk heeft hij dit keer geen malle fratsen uitgehaald op de fiets, hij is geslaagd zonder fouten! We vernamen de uitslag pas vandaag, vol spanning wachtten we enkele dagen op het bericht. Vandaag was het overigens een bijzondere dag voor de jongens. De jongste zoon trad op, groep vier gaf een voorstelling over schoenen. Het geheel was enorm schattig, de juf speelde op de piano, de kinderen zongen liedjes. Helaas kon ik het voorgedragen verhaal van mijn kind eigenlijk helemaal niet verstaan. Het geluid van de microfoon was niet goed afgesteld, h

Ieder gezin heeft een gebruikelijk ochtendritueel. Kinderen wakker maken, eten, schoenen zoeken, fietsen buiten zetten, vervolgens vertrekken de jongens naar school. Vandaag moest ik ook weg, om naar de leesmeisjes te gaan. Nu deed zich echter een enorm probleem voor: de band van zoon J. was zo lek als een mandje en juist vandaag was er fietsexamen! Ik heb de garage overhoop gehaald om nog een reservefiets te pakken, maar deze mountainbike bleek nog veel te groot. Gisteren was de vader nog in de weer geweest met de fiets, hij had er een tweedehands nieuwe binnenband in gezet. Ik was namelijk naar drumles met de andere zoon, J. zat vrolijk achter "de comp". De jongen presteerde het om pas kwart over zes (na sluitingstijd dus) te melden dat zijn fietsband lek was en dat hij morgen fietsexamen zou hebben. Door het drukke weekend met allemaal feestjes was ik dat weer helemaal vergeten! Ach, J haalde zijn schouders op en zei: "Ik loop wel naar school, ik mag vast een fiet