polderdame

Een Turkse leerling uit klas 5-Havo wilde een betoog schrijven over Wilders. Als docent Nederlands hielp ik haar, ze moest besluiten of ze voor of tegen de politicus was, het standpunt diende onderbouwd te worden met argumenten. De schrijfopdracht maakte deel uit van het schoolonderzoek. Ik hielp zoeken naar materiaal en met enige schaamte overhandigde ik haar gepubliceerde berichten van Wilders. Het meisje kreeg bijna tranen in haar ogen toen ze de teksten las. Waarom was er iemand zo tegen haar geloof? Ze droeg een hoofddoek, omdat het nu eenmaal gebruikelijk was in haar familie. Waarom niet? Wie was ze tot last? Vol vuur ging het meisje aan de slag. Ze haalde uiteindelijk een verdiende acht! Vol vertrouwen ging ze later met een Havo-diploma op zak de toekomst tegemoet. Vandaag wordt er in het Catshuis besloten of de onzinnige gedoogconstructie nog steeds wordt voortgezet. Er moet bezuinigd worden, vindt de regering. In de jaren dertig is er ook veel bezuinigd, de crisis werd hier

Aangezien ik tegenwoordig vanuit huis werk, heb ik de tijd en ruimte om mij in te zetten voor de basisschool van onze zonen.  Vanochtend leverde dat een aardig druk programma op. Eerst ging ik naar mijn allerliefste leesmeisjes in het noodgebouw, ik heb mij verdiept in een verhaal over een jarige tweeling. Ik moest op de tijd letten, want ik werd om kwart over negen op het hoofdgebouw van de bassischool verwacht met de Twingo om kinderen te vervoeren naar de Waterzuivering. Er waren auto's nodig met bijbehorende chauffeurs, om 24 kinderen en hun meester naar het industriegebied te vervoeren. Mijn bescheiden Twingo bood plaats aan drie jongens, er was verder een ruime gezinsauto, een oude omgebouwde brandweerwagen, een bestelbus en een doorsnee voertuig. Een hoogzwangere moeder vond dat ze best meekon, ze was pas volgende week uitgerekend van haar vijfde kind. Daarom had zij ook de grootste auto, met nog extra zitjes achterin. In een gezellige stoet togen we naar het Trekkersveld

Vandaag was het zover: jongste zoon J. kreeg een prik. Gelukkig maar, zo is hij beschermd tegen ziektes als polio, de bof en tetanus. Zoiets is natuurlijk erg spannend. Ik ga niet tegen mijn kind zeggen dat een prik geen pijn doet, dat vind ik gemeen. Ik heb gezegd dat een prikje een beetje pijn doet, maar dat er als beloning voor de ellende een soepstengel van Bakker Bart tegenover zou staan. Vanmiddag gingen we dus naar de kerk, waar de inentingscampagne plaats vond. Het kerkgebouw hier is echt multifunctioneel, ik was er vorige week nog tijdens een concert van het Kamerkoor. Zo bijzonder, er waren allemaal moeders met kinderen van acht en negen jaar oud. Grote kinderen, vrij kleine kinderen, jongens, meisjes, maar toch allemaal van dezelfde leeftijd. Natuurlijk zag ik een bekende, het moet heel vreemd lopen als er bij dit soort gelegenheden in het dorp geen babbeltje te maken valt. Ik heb overigens geen vaders gezien, waarom nemen moeders dit soort klussen vaak op zich? Alles liep

Het is nog vroeg in de ochtend. De zon schijnt, de vogeltjes scharrelen door de tuin en manlief vertrekt naar zijn werk. "Denk je nog aan de rekensommetjes van J.?" roept hij naar boven. Help, de rekensommen! Vandaag moest het af zijn, anders heeft het arme kind een probleem op school. Iedere week gaat er een papier vol krakers mee naar huis. Gelukkig is J. een kei in rekenen. Maar ik moet er altijd bij zitten, om samen het leerproces te doorlopen. Acht uur 's ochtends, net wakker: 1. De afstand Gouda-Venlo is 200 kilometer. De auto van oom Piet rijdt gemiddeld 80 km per uur. Hij vertrekt om 7.45 uur uit Gouda. Onderweg drinkt hij een kop koffie. Dat duurt 20 minuten. Hoe laat komt oom Piet in Venlo aan? A. 10.35 uur B. 11.35 uur C. 9.55 uur D. 10.15 uur Op een dergelijk moment heb je nog helemaal geen koffie op. Naast bovenstaande som zijn er nog negen te gaan, ook met kubieke meters, de oppervlakte berekenen en omrekenen naar liters water. Het moge duidelijk zij

Vrijdag kwam er bezoek, helemaal uit Amsterdam. Eerst reisde W. per trein vanuit Almere, vervolgens reed de bus door rustgevende weilanden naar ons dorp. Op zaterdag of zondag was de reis niet eenvoudig geweest, dan zou de bus alleen uit Harderwijk vertrekken. In het weekend is de reis als volgt:  Amsterdam, Amersfoort, Harderwijk, Zeewolde.....een langdurige onderneming. Ik belandde hier in 1996. Mijn lieve man en ik hadden elkaar ontmoet in Amersfoort. Daar waren de huizenprijzen niet geschikt voor starters, op een dag reden we langs Zeewolde. Manlief is overigens geboren in de Zuidelijke IJsselmeerpolders. Er kwam zowaar een premie A-woning vrij. Tot grote schrik van mijn vader besloot ik, een Utrechtse met wortels in Zeeland en Leiden, in een dorp te gaan wonen. Toen was het echt nog een durrup, zonder Hema, toen nog zonder Lidl, maar o zo gezellig. In het begin miste ik een praatje tijdens het winkelen, maar dat probleem werd al snel opgelost toen ik mij aanmeldde bij de roeivere