polderdame

De winterjas in de kast begon oud te worden. Na drie jaar dragen in weer en wind is de kleur vaalbruin en zijn de knopen eraf. Kortom, tijd voor iets nieuws. Onlangs bestempelde mijn oudste zoon mij als "een soort hippie" "Maaham, jij loopt ook echt nooit op hoge hakken, liever draag je sandalen en een makkelijke broek." Het kind is nu elf en hij ontwikkelt al verstand van zaken. Inderdaad, hakken zijn totaal niet aan mij besteed. Ik wil vlot en gemakkelijk door het leven stappen, bovendien wandel ik graag. Ik begrijp niet hoe dames met genoegen lopen op naaldhakken. Het staat soms mooi, natuurlijk. Zeker in combinatie met een vlotte korte rok en een hip topje. Goed, vandaag ging ik zelf op zoek naar een nieuwe winterjas. In Harderwijk zijn geschikte winkels voor dames met een maatje meer. Bovendien vind ik het prettig om in het oude vissersplaatsje rond te lopen op makkelijke Adidas-gympen. Vooraf had ik tips gekregen van de mannen in huis. Advies manlief"

Op deze grijze donderdagmiddag was ik getuige van een belangrijke gebeurtenis. De wethouder opende een schot in een dam, waardoor water voluit kon stromen naar een nieuw gegraven haventje. De handeling was een onderdeel van de nieuwe vaarroute, De Blauwe Diamant. Ik ben al vaak langs de werkzaamheden gewandeld. Bijna had ik de neiging om met een schepje de geslagen dam te doorklieven, om als een klein meisje te gaan kijken naar het water wat er dan door zou stromen. Het is maar goed dat het bij een vaag plan in het hoofd bleef. Ik sprak de uitvoerder van het project, je moet het water langzaam laten gaan, anders zouden er zelfs kleine rampen kunnen ontstaan. Onvoorstelbaar, de vaarten en sloten liggen er zo gemoedelijk en rustig bij! Slechts een handjevol toeschouwers sloeg de gebeurtenissen gade, de vertegenwoordigers van de plaatselijke kranten waren natuurlijk van de partij. Volgende week zaterdag moet het water bevaarbaar zijn, want dan willen we er met de acht van de roeiveren

Als je jong bent, dan wil je graag meedoen aan sportwedstrijden. Het is fantastisch om te trainen voor een wedstrijd, maar nu ben ik moeder en coach. De rollen zijn verwisseld, ik spoor mijn zoon aan om snel te varen in een roeiboot. Ouders zijn druk met het vervoer van kinderen naar sportevenementen, met het geregel, met de organisatie. Vol trots en met ontroering heb ik naar zoon J. gekeken die meedeed aan zijn allereerste roeiwedstrijd in Almere. De deelnemers in de categorie 9-14 jaar kwamen uit alle windstreken naar de polder. Tieners gehuld in zwart-geel-gestreepte bijenpakjes van Daventria uit Deventer waren van de partij. Pampus uit Almere deed mee met een groot aantal jeugdige roeiers. De jongsten uit Zaandam waren nog maar negen jaar, misschien is dat nog te jong voor de roeisport. Ze hadden een paar lessen achter de rug en wisten allerschattigst een gestuurde C2x+ over de wedstrijdbaan te krijgen. Eén meisje schepte het water op met haar riem, het zag er grappig uit. Er

Gelukkig leef ik in een democratisch land. Volgende week mag ik mijn stem uitbrengen op een politieke partij en dat ga ik ook absoluut doen. Het is alleen lastig om de goede partij te vinden. Daarom heb ik zojuist de Kieswijzer op het internet ingevuld. Wil ik "hotsebots en hobbeldebobbel" over verkeersdrempels rijden? Moet Europa een superstaat worden of is autonomie gewenst? Het zijn lastige vragen. Een geliefde vraagstelling voor een betoog is: "Moet het koningshuis worden afgeschaft?" In de loop der jaren heb ik al vele meningen over dit onderwerp vernomen van leerlingen. De koningin vervult een belangrijke functie in het buitenland. Met eer en toewijding wordt zij in mening land onthaald. Ze is echter niet gekozen maar als koningin geboren, daar kun je dan weer vraagtekens bij zetten. Gaat er "geen cent" meer naar Griekenland? Hoeveel bezuinigingen kunnen de Griekse burgers nog dragen? Ik zie Europees geld in projecten van ons dorp. Er is een prac

Schattig, lief, licht en klein, dat is mijn kleine Renault Twingo. Vandaag moest het wagentje naar de garage, voor de APK. Het is opvallend hoe het autootje daar toegesproken wordt. Servicemedewerker: "Zijn er klachten over de Twingo, mevrouw? " Eigenaresse: "Nee, geen klachten, het schakelen is soms wat moeizaam, maar dat hoort erbij. Op de snelweg vindt hij de 130 wat moeilijk, heb ik gemerkt." Servicemedewerker: "Gaat het wagentje dan een beetje vliegen, het stuurtje wat trillen?" "Dat is zo, maar de 125 lukt prima." Zo verliep het gesprek voor de keuring. Tot mijn grote vreugde bleek de Twingo na de APK-keuring prima in orde. De auto heeft geen gebreken, de kosten vallen mee. De benodigde vloeistoffen zoals remolie en andere zaken die in een motor horen, zitten er weer in. "Mevrouw, u moet alleen rekenen op een nieuwe distrubutieriem in april. Lief lacht de Twingo ons ondertussen toe vanaf de parkeerplaats. "De bandjes achter