polderdame

Vandaag is de lezer alvast gewaarschuwd op deze extra dag, het is schrikkeldag. Ik ben namelijk uit mijn humeur. Mij is verweten dat ik ingewikkeld schrijf. Ik heb een stevig gesprek met iemand achter de rug over mijn schrijfstijl. Het zou sappiger moeten, eenvoudig, als voor een damesblad. Helaas, ik lees bijzonder weinig in de damesbladen. Ik heb ze altijd veel te snel uit en de grote nietszeggende foto's irriteren mij. Bij ons thuis lazen we vroeger het Utrechts Nieuwsblad, maar op zaterdag werd daar de Volkskrant aan toegevoegd. Later, tijdens mijn studie, kwam daar het NRC-Handelsblad nog bij. Ik kan urenlang nadenken over een zinnetje. Tja, dan wordt een dergelijk zinnetje soms een beetje ingewikkeld. Wel mooi, maar niet echt eenvoudig. Ook hadden we een discussie over de uitspraak "Een parelsnoer vol ontmoetingen", gedaan door iemand die op pelgrimstocht was geweest. Niet de moeite waard! Hoezo, niet de moeite waard? Een religieuze uitspraak is: "Je bent een p

Zondagavond: we kijken altijd even naar de reisverhalen van Floortje Dessing. Jongste zoon wilde ook graag het songfestival zien: "vooruit dan maar, je mag twee liedjes kijken." zei ik. We gingen er eens goed voor zitten. Ik schrok van de wijze waarop de lieve Jan Smit was toegetakeld. Waar was zijn vlotte spijkerbroek? Waar waren zijn prachtige bruine bambi-ogen? Een enorme zwarte bril maakte zijn gezicht onherkenbaar, het haar was zwart geverfd. Nu hadden ze toch iets met verf, de makers van deze uitzending. Een jurylid droeg blauw haar, vast de nieuwste mode. Toppunt was de opkomst van Joan en Rafaëlla. Joan dacht terug aan haar jeugd en ze zong "You and Me" als indiaan. Ze droeg een witte jurk en een enorme tooi van witte veren. Vrolijke danseresjes trommelden er op lost en huppelden om haar heen. Onverstoorbaar zong ze haar liedje, knap. Ik zou zelf toch in de lach schieten als ik zo uitgedost was. Het publiek moest kiezen tussen de indiaan en Rafaëlla, die z

Er is post van Nedwerk, de alumnivereniging van Utrechtse neerlandici. In de brief staat een verzoek, wie wil een bijdrage leveren over het werk van Bordewijk? Wie weet er nog iets over de colleges van Hans Anten? Tja, dan moet ik toch even diep in mijn geheugen graven. Direct komen er prachtige dichtregels boven, niet van Bordewijk: Een geur van hoger honing verdreef ons uit de woning..... Peperkamp! Het lied der dwaze bijen. Nog dieper graven, Bint..... "De klas zat stil in afwachting. Zij liep omhoog naar de overmuur, met sterke stijging. De Bree zat laag en onvoordelig. Allen keken hem aan. De meesten keken op hem neer. Het oog van een enkele dwaalde even naar de ramen met wind. De Bree onderscheidde nog niet veel. Er waren wel vreselijke gezichten. Er was één vrouw. De Bree deed zijn ogen van papier gaan. Hij  keek tegen de klas. Hij grijnsde, zonder lach, zijn mond stond vol sterke bruine tanden. Hij wachtte wel een minuut. Hij liet de deur open. Toen ging hij lezen. '

Zaterdag gingen we met het gezin op pad naar Kortenhoef. Terugdenkend had het uitstapje wel iets weg van een dagje strand, alleen de temperatuur lag ver onder nul. Langzaamrijdend tuften we door Hilversum, slechts met moeite konden we een parkeerplaats bemachtigen in de buurt van de ijsclub te Kortenhoef. Vervolgens sloten we aan in de rij om een kaart te krijgen voor de 10 kilometer van Kortenhoef. Het was een heerlijke, zonnige dag. Omdat onze zoon van acht jaar oud mee was, deden we alles rustig aan. Na twee kilometer was er al de eerste Koek en Zopie. We zijn neergestreken en hebben eerst maar eens genoten van de meegenomen boterhammen met ei en broodjes pindakaas. Het was erg leuk om naar het schaatsende publiek te kijken. Uit Amsterdam, 't Gooi en de rest van Nederland was men naar de plassen van Kortenhoef gekomen. Er was een meisje, dat scheef hing in noren oude stijl, zonder stevige schoen. Ze zal vast last van haar enkels hebben gehad. We zagen mannen vallen, die waarsc

Momenteel verkeer ik in een dipje. Een winters dipje, buiten is het grijs, koud, maar toch niet koud genoeg! Gisteren vernam ik het treurige nieuws. De Elfstedentocht kan niet door gaan omdat het ijs op sommige plaatsen te dun is. Het is zo verschrikkelijk jammer! RTL- 4 had zelfs een feestuitzending gepland, met de bekende Helga van Leur. De weerprinses kan veel, maar ze kan er niet voor zorgen dat het nog even blijft vriezen. Juist zondag gaat het dooien. Toch zijn er Friezen die zeggen dat het allemaal door de maan komt. Met volle maan komt de wind uit de verkeerde hoek, maar de wind gaat weer draaien. Vervolgens waait er dan een ijskoude wind uit het oosten Nederland weer binnen, natuurlijk meteen over Friesland. Het leger heeft geveegd, scholieren hebben hard gewerkt, de draaiboeken liggen al klaar. Zou het dan toch nog kunnen, heel misschien? It giet nog net oan!

Vandaag was het een historische dag. Voor het eerst in mijn bestaan heb ik een medaille gehaald voor het volbrengen van een schaatstocht van 25 kilometer. Het aandenken heeft een mooie plaats in huis gekregen. Helaas kon mijn lieve echtgenoot niet mee vanwege rugklachten. Daarom ging ik alleen op pad, maar ik bleek vergezeld door vele schaatsliefhebbers. In Elburg was het startpunt. Gewapend met een stempelkaart, rugtas, broodjes, gympen en mueslirepen ging ik te schaats. Manlief had de gympen aangeraden, ze kwamen later nog van pas. Eerst moest er sneeuw op het ijs overwonnen worden, hakkelend legde ik de eerste meters af. Mijn voeten werden al pijnlijk, maar een begeleider sprak de sportievelingen moed in, het ijs zou beter worden. Inderdaad, later kon ik heerlijk doorschaatsen op het Veluwemeer. Steeds werd ik ingehaald door mensen in een professionele uitrusting, maar ik gaf de moed niet op. Pas na acht kilometer was er een Koek en Zopie, met bijbehorende warme chocolademelk. Even

Bezoekers van de muziekuitvoering hadden een vooruitziende blik. Het vriest werkelijk dat het kraakt. Vanochtend begaf ik mij bij een temperatuur van -15 op de fiets naar de school van de kinderen. Ik heb weer geschaatst, heerlijk! De ijsbaan in het dorp is geopend, vanmiddag heb ik 30 rondjes van 400 meter gereden. Mijn oudste zoon gaat later de Elfstedentocht vast schaatsen, met zijn tien jaar scheurde hij 40 keer de ijsbaan rond. Zou het ijs op de route dik genoeg zijn? Met man en macht wordt er sneeuw geruimd op de route. Ik heb de Elfstedentocht tweemaal beleefd in een roeiboot, de lutz was lastig. Ook zijn we weleens verkeerd gevaren. Bij de start stuurde ik, het was ingewikkeld om de boot zonder schade door de wirwar aan boten te laveren. Maar nu wil ik erg graag de Elfstedentocht nog eens bekijken als de schaatsers door het koude Friesland gaan. We slaan chocomel en gluhwein in en hopen dat de tocht der tochten dit weekend wordt verreden. Morgen ga ik een bescheiden tochtje sc