Schaatsvertier in Kortenhoef

Zaterdag gingen we met het gezin op pad naar Kortenhoef. Terugdenkend had het uitstapje wel iets weg van een dagje strand, alleen de temperatuur lag ver onder nul. Langzaamrijdend tuften we door Hilversum, slechts met moeite konden we een parkeerplaats bemachtigen in de buurt van de ijsclub te Kortenhoef. Vervolgens sloten we aan in de rij om een kaart te krijgen voor de 10 kilometer van Kortenhoef.
Het was een heerlijke, zonnige dag. Omdat onze zoon van acht jaar oud mee was, deden we alles rustig aan. Na twee kilometer was er al de eerste Koek en Zopie. We zijn neergestreken en hebben eerst maar eens genoten van de meegenomen boterhammen met ei en broodjes pindakaas.
Het was erg leuk om naar het schaatsende publiek te kijken. Uit Amsterdam, 't Gooi en de rest van Nederland was men naar de plassen van Kortenhoef gekomen. Er was een meisje, dat scheef hing in noren oude stijl, zonder stevige schoen. Ze zal vast last van haar enkels hebben gehad. We zagen mannen vallen, die waarschijnlijk al lang niet meer op de schaats hadden gestaan. Gelukkig hadden wij getraind op de IJsbaan van Zeewolde.
Gesterkt door de pindakaas gingen we verder. Langs goudgeel wuivend riet, langs het idyllische kerkje van Kortenhoef, langs diepe scheuren in het ijs. Slechts een keer viel ik, omdat ik bijna mijn eigen jongste zoon omver schaatste. Kinderen hebben de bijzondere gewoonte om zich vlak voor je te bevinden. Maar gelukkig stond ik al vlot weer op, geen probleem. Vader bleef rustig aan schaatsen met de jongste, ik ging steeds iets sneller vooruit met onze oudste zoon van tien jaar. Na zes kilometer zag ik J. steeds langzamer gaan, we stopten op een zonnige plek op de plas, waar we op paaltjes konden uitrusten. "Kijk, in de verte zie ik alweer het kerkje van Kortenhoef"moedigde ik de kleine J. aan. "Kijk, daar verderop is alweer warme chocomel" voegde oudste J. toe. We schaatsen verder en kwamen uiteindelijk weer aan bij het startpunt. Heel moe, maar vol trots nam de jongste zijn welverdiende echte eerste medaille in ontvangst.
Het was waarschijnlijk de laatste mogelijkheid om een schaatstocht te doen, vandaag is de dooi ingevallen. Ach, een nieuwe lente, een nieuw geluid..... Het is al weer bijna voorjaarsvakantie!

Reacties

Populaire posts van deze blog

In een juichpak kijken naar voetbal van Oranje

Wie heeft de pet van tante Jet?

Rain, nice! Regenwater op Saba wordt goed gebruikt.