polderdame

The ladder: oudste toegangsweg naar Saba Eindelijk is het kerstvakantie! In Nederland denk je dan aan sneeuw, schaatsen en oliebollen, op Saba is het zomerweer, zoals altijd. Het was een mooie gelegenheid om "the ladder" af te dalen naar zee en om de tocht terug omhoog te ondernemen. Vroeger, toen het kleinste vliegveld ter wereld op Saba nog niet bestond en de haven Fort Bay nog niet was aangelegd, was de steile trap van ongeveer 900 treden de enige weg van zee naar boven. Saba heeft een grillige kustlijn, het eiland is bovendien ontzettend steil. Stel je voor: er werden planken voor huizen naar boven gedragen, de Sabanen zeggen dat er zelfs een piano en een auto via de stenen trap omhoog zijn gesjouwd. Op het prachtige eiland staan er dan ook heel veel witte huizen, gebouwd van smalle planken, met rode daken. De planken konden goed aangevoerd worden via the Ladder, kleine schepen vervoerden het hout. Voor de wandelaar is het een pittige tocht. Naar beneden,

Op werkdagen word ik altijd opgehaald door mijn geliefde buschauffeur Yvonne. Als het flink geregend heeft zegt ze: Nice, rain! Good for the cistern! Saba heeft namelijk geen waterleiding, maar dankzij een uniek systeem worden de huizen van water voorzien. Ieder huis heeft namelijk een eigen watertank. Elke druppel regenwater wordt zorgvuldig opgevangen via de dakgoot, vervolgens gaat het water via pijpen naar de watertank. Bij oude huizen zie je de watertank nog duidelijk, vaak gegoten in het beton. Bij ons appartement is de tank onder het huis weggewerkt. We zijn hierdoor erg zuinig op het water, je mag slechts heel kort douchen, je laat de kraan niet stromen. Ons appartement is helaas niet berekend op een wasmachine, volgens de huisbaas is de tank daar niet op berekend. Ach, hierdoor hebben de Sabaanse wasvrouwen ook weer werk. Wie wel een wasmachine bezit, wast voor anderen tegen een vergoeding. De prijzen van levensmiddelen in de winkels zijn erg hoog, maar er is geen waterrek

Inmiddels wonen we al enige weken op Saba. Mijn werkgever heeft een appartement geregeld voor ons, in Zions Hill. We kijken fantastisch uit op de zee, we blijken bij een familie te wonen. De huizen zijn tegen de steile berghelling gebouwd, onderling worden de huizen verbonden door stenen trappen. Naast ons woont Garvis, de taxi-chauffeur. De buurman staat ons bij met allerlei raad, bovendien bellen we hem als we helemaal aan de andere kant van het kleine eiland zijn, in the Bottom, ik schat dat de loopafstand ongeveer twee uur is. Garvis neemt ons vaak mee als hij ons ziet wandelen langs "the Road", de enige hoofdroute van Saba. Er wonen al generaties lang Engelsen in Zions Hill. Ik weet niet hoe de Hassells en Johnsons ooit op het kleine Caribische eiland zijn neergestreken. Ze bouwden huizen tegen de steile rotswand van Zions Hill aan. De plaats wordt ook wel Hells Gate genoemd, maar de bewoners proberen de naam te veranderen in het meer aangename Zions Hill. De plaats w

Het is fantastisch om op het prachtige eiland Saba te wonen. Op het kleine eiland in de oceaan is lang niet alles te koop. Maar woensdag is een goede dag, dan arriveert "de boot". Op woensdag of donderdag kun je nog verse sla kopen, in de dagen daarna wordt het aanbod snel minder. Er is genoeg voedsel te koop, maar de luxe van de Albert Heijn met alle verse producten is hier niet. Er zijn veel blikjes en ingevroren etenswaren te koop. De boot neemt meel mee voor de bakker, bier, groente, etenswaren, maar ook koelkasten, wasmachines en stoelen. Toevallig waren we op een woensdag in de kleine haven, het was er een drukte van belang. Nu begrijp ik waarom er hier zoveel auto's met laadbakken rijden, achterin de laadbak kun je dus van alles vervoeren. Het is ook mogelijk om producten te bestellen, bijvoorbeeld op Sint Maarten. Ik weet nog niet zo goed hoe het werkt, maar er komen vele pakketjes aan. Als je een auto koopt op Sint Maarten, dan komt de auto ook mee op het vrach

Pasgeleden zijn we aangekomen op Saba, een prachtig eiland in de Carribean. De reis verliep voorspoedig, het laatste stukje met het kleine vliegtuig was spectaculair. Nu woon ik in een appartement met uitzicht op zee. We hebben geen auto, dat is bijzonder. De kleine Twingo is verkocht, de Peugeot staat in een Flevolandse schuur. Nu is Saba een rots in de zee, de wegen zijn erg steil. Het doen van boodschappen vergt tijd. Eerst ga je een half uur wandelen naar het dorpje Winwardside. Daar zijn er enkele restaurantjes, er is een bank en er zijn twee kleine supermarkten. Bovendien is er een Nederlandse bakker met goed brood, een terras en heerlijke koffie. De producten moeten per boot naar het eiland worden gebracht, hierdoor is alles behoorlijk duur. Een potje jam kost 4 dollar, één rol wc-papier kost een dollar, enkele plakjes kaas kosten ook ongeveer 4 dollar, ik heb geen ham of kipfilet gezien om het brood mee te beleggen. We eten nu dus brood met nog Nederlandse pindakaas, jam en

Op weg naar Saba! Momenteel zijn we druk bezig met inpakken. Er is nieuws, ik heb een nieuwe baan gekregen op de Nederlandse Antillen, op het kleine eiland Saba. We zijn daar nog nooit geweest, veertien jaar geleden zat ik voor het laatst in een vliegtuig. Veel mensen vragen zich af hoe ik aan de baan kom. Tijdens een zwemwedstrijd van mijn oudste zoon zat ik de Volkskrant grondig door te nemen. Een dergelijke wedstrijd duurt uren, de deelnemers zwemmen in series en tussen de wedstrijden van mijn zoon zit soms 60 minuten of meer. Een kleine advertentie viel op, teachers gevraagd op Saba. Ik trok de stoute schoenen aan en schreef een brief in het Engels. Tot mijn verbazing werd ik uitgenodigd voor een Skype-gesprek in het Engels, op één van de laatste werkdagen van mijn school hoorde ik dat ik was aangenomen. Hierbij wil ik mijn docent Engels, Gerrit van Aken,  van het Montessori Lyceum hartelijk bedanken. Ik zou niet willen opscheppen, maar ik moet toch zeggen dat ik aardig Enge

Hierbij schrijf ik een speciaal bericht voor de lezers in de Verenigde Staten, Canada en andere gebieden buiten Europa. Gisteren was ik even niet bereikbaar. Ik heb in een oranje Miss Holland t-shirt gekeken naar de wedstrijd Nederland- Spanje, "we" wonnen met 5-1! Vanzelfsprekend heerst er weer een gezellige oranjekoorts in ons anders zo koude en gure kikkerlandje. Het is helemaal hot om een Roy Donders juichpak te bezitten. Het is een oranje joggingpak van supermarktketen Jumbo, het pak is ontzettend populair, het is nu al uitverkocht. In Barneveld hadden ze moeite met het donders leuke pak, misschien zijn er daar nog exemplaren te koop. Een vriend van mij, nog wel wonend in de genoemde plaats, heeft de grappige kleding op de kop kunnen tikken. Het joggingpak is goud waard! Bij Albert Heijn kun je grappige hamsters krijgen als je genoeg boodschappen inslaat. Eerder hadden we de wuppies en de welpies, inmiddels is er hier een krat vol oranje prullaria verzameld. Natuur

Het onderstaande bericht berust gedeeltelijk op de werkelijkheid, het is een fictief verhaal. Boterhammen gaan op zoek naar beleg in prentenboek In een vlaag van enthousiasme en moed had ik mij opgegeven voor het leiden van een workshop, het maken en schrijven van een prentenboek. De dag vooraf kreeg ik het opeens tamelijk benauwd. Hoe zou het gaan? Zou het creatieve proces wel op gang komen? Gelukkig was er een echte kunstenaar ingehuurd om het geheel in goede banen te leiden. Bovendien kreeg ik hulp van een aardige collega tijdens het bezoek aan de bibliotheek en tijdens de workshop. Echter, de man zou pas om half twaalf arriveren, tot die tijd moest ik de groep bezig houden met het bedenken van een idee, het maken van schetsen en het bezoek aan de plaatselijke bibliotheek. Ik bedacht snel dat je best een uur in de bieb kon zijn, dat lukte erg goed. We hebben prentenboeken voor kleuters bekeken en ideeën opgedaan. De verhaallijn is vaak eenvoudig. Iemand gaat bijvoorbeeld op

Geld maakt soms gelukkig In het jaar zijn er pieken en dalen op financieel gebied. Een heugelijk moment is het ontvangen van het vakantiegeld. Omdat we in het hoogseizoen op reis gaan, is er al een reis geboekt. Nu wordt het vakantiegeld voor meerdere doeleinden ingezet. Omdat we in een dorp wonen waar het openbaar vervoer niet optimaal is, bezitten we twee auto's. De grote gezinsauto werd gekeurd voor de APK, de auto is gerepareerd en er wacht nog een pittige rekening van meer dan €600,-. Maar dan heb je ook wat: een grote beurt, goede remmen en een nieuwe ophangbeugel voor de tank. Momenteel zit ik helemaal blij achter een supergroot scherm te typen, de stokoude, bejaarde computer uit de oertijd is vervangen door een nieuw exemplaar. Het verouderde besturingssysteem Windows XP is daardoor ook direct vernieuwd. Het is niet zo handig om een compleet overzicht van de financiën openbaar te maken, maar een dergelijke computer kost ook het een en ander. Gelukkig wilde computer

Na het opruimen van het wasgoed zag ik dat ik nog een paar nieuwe sokken kon gebruiken. Op naar het dorp, waar een levendige verkiezingsmarkt werd gehouden in het centrum. Omdat ik al heel lang in Zeewolde woon en ooit voor de plaatselijke krant heb gewerkt, zie ik veel bekenden. Ik ben een zwevende kiezer, op wie moet je woensdag stemmen? Op de partij van oud-collega en onderwijsman Piet van Burgerbelang? Ik weet dat Piet erg kundig is, zijn partij is van mening dat het roer om moet. De dynamiek van Zeewolde moet hersteld worden, er moet geen geld uitgegeven worden aan een verbouwing van het gemeentehuis, startende jongeren moeten kansen krijgen op de woningmarkt. Winnie Prins van Leefbaar Zeewolde woont een straat verder. Ik zie haar altijd vrolijk lopen met de honden, ze maakt een praatje met iedereen. De aanhangers van Leefbaar Zeewolde willen graag een atletiekbaan in het dorp, dat is een goed idee. Bij de kraam van D66 kreeg ik een linnen tasje, maar de politici vinden dat de

Het is koud en guur buiten, dus tijd voor een gezellig spelletje.Eigenlijk ben ik geen spelletjesmens, maar op vakantie is het soms leuk om vier-op-een-rij te spelen. Een hippere variant van het oeroude spel is Candy Crush, te spelen via Facebook. Op mijn werk kwam ik in aanraking met het grappige spelletje, waarbij je rijtjes van drie of vier of zelfs vijf kunt maken met vrolijk gekleurde snoepjes. De eerste levels speelde ik met gemak. Maar nu wordt het toch lastig, ik zit al een week vast in level 56! Eindelijk heb ik begrip voor mijn zoons, die zeggen: "mama, ik ga nu niet stoppen, ik heb het level bijna gehaald." Er zijn grappige boosters, zoals een lollyhamer, een verpakt snoepje en een gekleurd visje. Met een lollyhamer kun je een irritant snoepje dat op een verkeerde plaats staat, wegtikken. Goed, zo heb ik al eens uitgelaten geroepen: "Waauw, ik heb een lollyhamer gewonnen door te draaien aan het boosterwiel!" Een zoon legde zijn moeder maar eens goed u