polderdame

The ladder: oudste toegangsweg naar Saba Eindelijk is het kerstvakantie! In Nederland denk je dan aan sneeuw, schaatsen en oliebollen, op Saba is het zomerweer, zoals altijd. Het was een mooie gelegenheid om "the ladder" af te dalen naar zee en om de tocht terug omhoog te ondernemen. Vroeger, toen het kleinste vliegveld ter wereld op Saba nog niet bestond en de haven Fort Bay nog niet was aangelegd, was de steile trap van ongeveer 900 treden de enige weg van zee naar boven. Saba heeft een grillige kustlijn, het eiland is bovendien ontzettend steil. Stel je voor: er werden planken voor huizen naar boven gedragen, de Sabanen zeggen dat er zelfs een piano en een auto via de stenen trap omhoog zijn gesjouwd. Op het prachtige eiland staan er dan ook heel veel witte huizen, gebouwd van smalle planken, met rode daken. De planken konden goed aangevoerd worden via the Ladder, kleine schepen vervoerden het hout. Voor de wandelaar is het een pittige tocht. Naar beneden,

Op werkdagen word ik altijd opgehaald door mijn geliefde buschauffeur Yvonne. Als het flink geregend heeft zegt ze: Nice, rain! Good for the cistern! Saba heeft namelijk geen waterleiding, maar dankzij een uniek systeem worden de huizen van water voorzien. Ieder huis heeft namelijk een eigen watertank. Elke druppel regenwater wordt zorgvuldig opgevangen via de dakgoot, vervolgens gaat het water via pijpen naar de watertank. Bij oude huizen zie je de watertank nog duidelijk, vaak gegoten in het beton. Bij ons appartement is de tank onder het huis weggewerkt. We zijn hierdoor erg zuinig op het water, je mag slechts heel kort douchen, je laat de kraan niet stromen. Ons appartement is helaas niet berekend op een wasmachine, volgens de huisbaas is de tank daar niet op berekend. Ach, hierdoor hebben de Sabaanse wasvrouwen ook weer werk. Wie wel een wasmachine bezit, wast voor anderen tegen een vergoeding. De prijzen van levensmiddelen in de winkels zijn erg hoog, maar er is geen waterrek