polderdame

Een stralende zon zorgde voor een aangename sfeer op Koninginnedag.  Het evenemententerrein van het dorp lag vol met kleedjes, daarop waren allerhande artikelen uitgestald. Er waren ondermeer barbies, skeelers, fietsen, kinderboeken, oude lp's van Corry Konings en Willeke Alberti, antieke naaimachines, tulpen, stroopwafels en uien te koop. Vorig jaar zaten we ook bij een kleedje, na vier uur hadden we slechts vier euro verdiend. Daarom besloten we dit jaar om alleen te kijken en te kopen op deze feestelijke dag.We gingen heerlijk met koffie van de Oranjevereniging op een plastic kuipstoeltje in de zon zitten, terwijl de kinderen enthousiast op en neer sprongen op springkussens. Het was de ideale gelegenheid om bij te praten met dorpsgenoten. In Zeewolde kun je nog rustig alles bekijken, je wordt niet onder de voet gelopen en het geheel is gemoedelijk. Het meest opmerkelijk was een man die zich voor de gelegenheid als aardbei had verkleed. Hij verkoopt groente en fruit bij een kr

Vandaag eens een bericht van huismoederlijke aard. Het was vorige week lastig om onze jongste J. in een redelijke outfit naar school te sturen. Het is nog te koud om korte broeken te dragen, maar de spijkerbroeken hebben ernstig te lijden vanwege het buiten spelen, ze zijn nogal versleten. Er zitten gaten in de broeken, maar dat staat leuk, dat is "in". Goed, een kleine slijtplek is nog te overzien, maar een grote scheur overdwars vind ik toch niet erg fatsoenlijk. Mijn echtgenoot vond dat hij ook nieuwe broeken kon gebruiken, dus ik stelde voor om te gaan winkelen in Harderwijk. Zoon J. vond het voorstel werkelijk verschrikkelijk. "Ik heb nog broeken, mam, ik wil niet naar kledingzaken! Het zijn warme winkels, daar houd ik niet van. Ik wil buiten spelen en naar muziek luisteren." "Mam, wil je mij eerst een liedje leren op het keyboard?" Nu is het mijn taak om het kind van alles te leren, om het te voeden en te kleden. Eerst heb ik J. dus een liedje gele

Gisteren zat ik gekluisterd aan de buis. Er werd een debat gevoerd over het wandelgangenakkoord, dat verrassend snel tot stand is gekomen. Jolande Sap verdedigde met vuur haar standpunten, woordvoerders van de PvdA en van de SP gaven tegengas. Zij hadden echter niet meegewerkt aan het tot stand komen van het akkoord.Ik vermoed dat Nederland door de gemaakte afspraken goed overkomt als handelspartner. Hoe zou het werken, zo veel vergaderen in een korte tijd? Jan Kees de Jager rende waarschijnlijk van overleg naar overleg. Niet iedereen werd aan de onderhandelingstafel uitgenodigd, niet iedereen wilde deelnemen. Maar er zou vaker op deze manier geregeerd moeten worden. Partijleden van diverse achtergronden wisten toch tot een akkoord te komen. Ik denk dan ook erg praktisch. Er was een slaappauze, hebben de politici pizza's gegeten? Is er snel een Indisch buffet geleverd? Of zaten de dames en heren gewoon goedkoop aan de frites, kroketten en frikadellen? Waren er 's avonds laat

Als twintiger heb ik mij samen met E. gevestigd in de polder. We genieten hier van de ruimte, natuur en het water van het Wolderwijd. Ook mijn broers hebben hun geboorteplaats Utrecht verlaten. Gelukkig hoor ik toch alle nieuwtjes via de tamtam. Als de jongste broer weer eens vertrekt naar een heerlijk oord met palmbomen, dan gaat de telefoon. Hij hoeft mij niet te bellen of te mailen, onze moeder vertelt het nieuws al direct. Bovendien word ik op de hoogte gehouden van al het nieuws uit de oude buurt. Ik hoor dat een nicht van mij een baby heeft gekregen. De nicht heb ik al jaren niet gezien, maar het is toch leuk om te vernemen. De broer van een schoolvriendin van vroeger krijgt ook een kleintje, gelukkig heeft mijn moeder nog steeds contact met de ouders van deze vriendin. Ik zie haar weer ongeveer één keer per jaar, ze is veel op reis. Ma wist eerder dan ik dat ze alweer terug was uit Nieuw Zeeland. Nu heeft mijn oudste broer mijn moeder verteld over het weblog. Opeens heb ik er v

Al vele jaren is onze oudste zoon een fanatieke zwemmer. Na het behalen van zijn C-diploma vroeg hij aan E: "Papa, hoeveel zwemdiploma's heb jij? "Zijn vader antwoordde: A t/m G en zwemvaardigheid 1, 2 en 3." Vastberaden zei de nog jonge  J. vervolgens: "Dat wil ik ook!" Als moeder heb ik vele uren in het Zeewolder zwembad Het Baken doorgebracht, soms zat ik er drie keer per week! Onze jongste zoon was aan het zwoegen voor de zwemdiploma's A en B, de oudste J. leerde de vlinderslag, de perfecte borstcrawl en rugcrawl  voor Zwemvaardigheid I en Zwemvaardigheid II. Daarna was er nog een grappig zwemclubje, Het Baken in Zeewolde stopte met het aanbieden van Zwemvaardigheid. Maar ik durf als trotste moeder gerust te beweren dat er geen enkele uitdaging was voor J. bij het zwemclubje op de woensdagmiddag. In oktober hebben we de knoop doorgehakt. Jongste J. had de zwemdiploma's A en B gehaald, dat scheelde heel veel tijd in Het Baken. Ik meldde oudst

Het is al tamelijk laat, maar ik schrijf toch nog even een bericht voor de trouwe lezers van het blog. Via Twitter vragen bekenden of zoon J. geslaagd is voor het verkeersexamen. Het duurde even voor de uitslag bekend werd, Veilig Verkeer Nederland neemt het examen uitermate serieus. Moeders hebben op stoeltjes langs de route gezeten en ze hebben lijsten ingevuld. Mijn zoon heeft altijd keurig zijn hand uitgestoken wanneer dat moest, waarschijnlijk heeft hij dit keer geen malle fratsen uitgehaald op de fiets, hij is geslaagd zonder fouten! We vernamen de uitslag pas vandaag, vol spanning wachtten we enkele dagen op het bericht. Vandaag was het overigens een bijzondere dag voor de jongens. De jongste zoon trad op, groep vier gaf een voorstelling over schoenen. Het geheel was enorm schattig, de juf speelde op de piano, de kinderen zongen liedjes. Helaas kon ik het voorgedragen verhaal van mijn kind eigenlijk helemaal niet verstaan. Het geluid van de microfoon was niet goed afgesteld, h

Ieder gezin heeft een gebruikelijk ochtendritueel. Kinderen wakker maken, eten, schoenen zoeken, fietsen buiten zetten, vervolgens vertrekken de jongens naar school. Vandaag moest ik ook weg, om naar de leesmeisjes te gaan. Nu deed zich echter een enorm probleem voor: de band van zoon J. was zo lek als een mandje en juist vandaag was er fietsexamen! Ik heb de garage overhoop gehaald om nog een reservefiets te pakken, maar deze mountainbike bleek nog veel te groot. Gisteren was de vader nog in de weer geweest met de fiets, hij had er een tweedehands nieuwe binnenband in gezet. Ik was namelijk naar drumles met de andere zoon, J. zat vrolijk achter "de comp". De jongen presteerde het om pas kwart over zes (na sluitingstijd dus) te melden dat zijn fietsband lek was en dat hij morgen fietsexamen zou hebben. Door het drukke weekend met allemaal feestjes was ik dat weer helemaal vergeten! Ach, J haalde zijn schouders op en zei: "Ik loop wel naar school, ik mag vast een fiet

Nog een beetje duf kijk ik terug op een geslaagd feest. Tot mijn grote verbazing was iedereen er! Meestal houden we tussen de middag een brunch en nodigen we alle gasten tegelijk om elf uur uit. Gewoonlijk snijd ik dan netjes vooraf alvast de taarten in stukken en doe ik het lekkers op een dienblad. Vanwege mijn enigszins chaotische karakter vergeet ik namelijk altijd wie welke soort taart wil. Dat gaat dan als volgt:" X, wil je appeltaart, appelkruimeltaart, aardbeientaart of appelnotentaart? Ik heb ook nog slagroomsoesjes." Bij de zesde persoon ben ik de gemaakte keuze allang weer vergeten, vandaar. Ditmaal waren we echter akelig laat beneden, vanwege de vermoeidheid van het slaapfeest. (zie vorige blog). Maar het taartenverdeelprobleem loste zich snel op, iedereen wilde gewoon mijn beroemde zelfgebakken appeltaart. Eén kind wilde na lang aarzelen helemaal geen taart, maar wel slagroomsoesjes. Zoon J. kreeg veel Donald Duck pockets, alle aanwezige kinderen gingen in eerste

Jarig zijn als kind: je moet het vieren! De kamer hangt vol met vrolijke, felgekleurde slingers, je trakteert op school en houdt een feestje. Mijn zoon J. kondigde al ruim van te voren aan dat hij een slaapfeest wilde houden. Na enige aarzeling heb ik toegestemd, op voorwaarde dat de kinderen zich eerst zouden vermaken in de zwemdisco. Gisteren vond de happening plaats, zes vrienden en vriendinnen werden door ouders gebracht. Ze namen veel mee, zwemspullen, luchtbedden, kleding en slaapzakken. Twee kinderen gingen alleen voor de zwemdisco, ze moesten al om acht uur 's ochtends voetballen. Gelukkig doen onze jongens niet aan deze sport, het weekend verloopt doorgaangs vrij rustig hier. Om vijf uur begon het festijn. Eén van de vriendjes had de neiging om voor mijn neus op en neer te springen, zo spannend vond de lieverd het allemaal. Juffenervaring komt op zo'n moment goed van pas: kijk het kind in de ogen en zeg: "probeer even iets rustiger te worden." Inwendig denk

Onverwacht kregen we een cadeau: een bijdrage aan een reisje omdat we maar liefst twaalf en een half jaar getrouwd waren! Tja, het is verstandig om zo veel mogelijk van het leven te genieten. We boekten nog even snel snel een uitstapje naar Wunderland Kalkar in Duitsland. Het was een buitengewoon bijzondere ervaring. Ooit hadden mensen het plan om een kerncentrale te bouwen aan de Rijn in Kalkar. Veel geleerden kwamen er aan te pas, veel beton, enorm veel geld was nodig. Jarenlang waren bouwvakkers bezig met het neerzetten van een gebouwencomplex, met het gieten van beton, met het vervaardigen van onderaardse gangen voor de veiligheid. Echter: de ramp in Tsjernobyl vond plaats in 1986, een reactor ontplofte, radioactiviteit werd verspreid over een groot gebied. Betogers kwamen naar Kalkar, er was veel verzet tegen de nieuwe kerncentrale. Op het allerlaatst, toen alleen nog staven in de reactor geplaatst moesten worden, werd het hele project afgeblazen! Gelukkig zag een zakenman, Van

De mogelijkheden van het internet zijn onuitputtelijk. Ik ben de veertig al gepasseerd, heb ooit nota bene van leerlingen Twitter leren gebruiken. Het was een leuke, bijzondere les. In het huidige onderwijs moet de leerling actief bij de les betrokken worden, liefst met onderwerpen uit de dagelijkse praktijk. Ik had een krantenartikeltje over Twitter meegenomen en dat grondig met de klas doorgenomen. Het praktijkgedeelte bestond er uit dat leerling M. mij alles uitlegde over haar berichtenverkeer via het medium. Handig! Nu heb ik weer iets nieuws ontdekt, via Thierelierelier (een twitterbekende) en via de Harderwijker Courant. Het blijkt mogelijk om via http://www.tenpages.com/ een boek uit te geven. Je zet minimaal tien pagina's van een manuscript op het internet en zoekt investeerders. Zo heeft de Harderwijkse Estelle van der Ploeg haar debuutroman Cappuccino & Milaan kunnen uitgeven. Thiery is bezig met Hotel Mama. Ik schrijf graag en roep soms dapper: "Ik ga een bo