Slaperig na gaaf slaapfeest
Jarig zijn als kind: je moet het vieren! De kamer hangt vol met vrolijke, felgekleurde slingers, je trakteert op school en houdt een feestje. Mijn zoon J. kondigde al ruim van te voren aan dat hij een slaapfeest wilde houden. Na enige aarzeling heb ik toegestemd, op voorwaarde dat de kinderen zich eerst zouden vermaken in de zwemdisco.
Gisteren vond de happening plaats, zes vrienden en vriendinnen werden door ouders gebracht. Ze namen veel mee, zwemspullen, luchtbedden, kleding en slaapzakken. Twee kinderen gingen alleen voor de zwemdisco, ze moesten al om acht uur 's ochtends voetballen. Gelukkig doen onze jongens niet aan deze sport, het weekend verloopt doorgaangs vrij rustig hier. Om vijf uur begon het festijn. Eén van de vriendjes had de neiging om voor mijn neus op en neer te springen, zo spannend vond de lieverd het allemaal. Juffenervaring komt op zo'n moment goed van pas: kijk het kind in de ogen en zeg: "probeer even iets rustiger te worden." Inwendig denk je natuurlijk: "Help!, Houd op! Wanneer is de disco???" Maar het is de kunst om deze emotie niet naar het enthousiaste kind over te brengen.
Na het eten van de gebruikelijke patat, frikadellen en veel kipnuggets, gevolgd door een enigszins verantwoord yoghurtje leverden we het stel af bij de gezellige zwemdisco in het dorp. Van zeven tot negen uur 's avonds konden de ouders rustig genieten van een kopje koffie en een soap. Daarna haalden we de feestgangers op, waarna ze mochten chillen bij een James Bond Film. Ik ging even met E. naar boven, zodat de jeugd ongestoord kon kletsen. Ik had verwacht dat de kids nu eindelijk wel eens moe zouden zijn. Ik stuurde het stel dus naar boven. Maar tot half één 's nachts hoorde ik gegiebel en praten op zolder.
Pas vanochtend bij het ontbijt keken de kinderen verdwaasd voor zich uit, terwijl ze een bolletje aten.
Het allerbelangrijkste was dat onze zoon een geweldige avond heeft gehad. Ach, ik kom de dag wel door, gaaaaaap!
Gisteren vond de happening plaats, zes vrienden en vriendinnen werden door ouders gebracht. Ze namen veel mee, zwemspullen, luchtbedden, kleding en slaapzakken. Twee kinderen gingen alleen voor de zwemdisco, ze moesten al om acht uur 's ochtends voetballen. Gelukkig doen onze jongens niet aan deze sport, het weekend verloopt doorgaangs vrij rustig hier. Om vijf uur begon het festijn. Eén van de vriendjes had de neiging om voor mijn neus op en neer te springen, zo spannend vond de lieverd het allemaal. Juffenervaring komt op zo'n moment goed van pas: kijk het kind in de ogen en zeg: "probeer even iets rustiger te worden." Inwendig denk je natuurlijk: "Help!, Houd op! Wanneer is de disco???" Maar het is de kunst om deze emotie niet naar het enthousiaste kind over te brengen.
Na het eten van de gebruikelijke patat, frikadellen en veel kipnuggets, gevolgd door een enigszins verantwoord yoghurtje leverden we het stel af bij de gezellige zwemdisco in het dorp. Van zeven tot negen uur 's avonds konden de ouders rustig genieten van een kopje koffie en een soap. Daarna haalden we de feestgangers op, waarna ze mochten chillen bij een James Bond Film. Ik ging even met E. naar boven, zodat de jeugd ongestoord kon kletsen. Ik had verwacht dat de kids nu eindelijk wel eens moe zouden zijn. Ik stuurde het stel dus naar boven. Maar tot half één 's nachts hoorde ik gegiebel en praten op zolder.
Pas vanochtend bij het ontbijt keken de kinderen verdwaasd voor zich uit, terwijl ze een bolletje aten.
Het allerbelangrijkste was dat onze zoon een geweldige avond heeft gehad. Ach, ik kom de dag wel door, gaaaaaap!
Reacties
Een reactie posten