polderdame

Heerlijk, het is ontzettend koud buiten. De vorst houdt nu al twee weken aan. Vandaag wordt het Nederlands Kampioenschap Marathon op natuurijs verreden in Elburg. Het "E"-woord  ( Elfstedentocht, voor de lezers in het buitenland)  is even gevallen, maar helaas gaat het zondag weer dooien. Het is vandaag mogelijk om enkele tochten te schaatsen, in het noordelijke deel van het land. Bij de merentocht in de buurt van Wanneperveen waren er gisteren meer dan 15.000  aanmeldingen, waardoor er water op het ijs kwam. Het evenement moest daardoor eerder afgeblazen worden. Ach, ik heb veel werk te doen en zou dan nu al op pad moeten zijn en om negen uuur te schaats moeten gaan. De Ankeveense plassen zijn dit jaar niet zo mooi dichtgevroren, er ligt teveel sneeuw op het ijs. Maar toen ik vanuit het werk naar huis reed, zag ik tot mijn grote vreugde schaatsers op het Veluwemeer bij de brug van Nijkerk. De ijsclub heeft daar een prachtige baan geveegd. Jongste J. ging mee, op zijn

Goede voornemens in het nieuwe jaar: we zitten er vol van. Tijdens de lunch zag ik iemand knabbelen aan een dieetreep, in december stond er nog in de Allerhande hoe je een overheerlijke chocoladebombe van ijs, krentenbrood en chocolade kunt maken. De feestdagen zijn weer achter de rug, gelukkig. Als je een beetje te zwaar bent, zijn oliebollen echt geen traktatie. Maar ik was aan het skiën, kon de oliebollen dus mooi overslaan. Er was wel een overheerlijk uitgebreid ontbijt op nieuwjaarsdag in ons hotel te Willingen, met de restjes van het oudejaarsdiner. Ik ga heel veel sporten in het komende jaar, dat is een uitstekend idee. Woensdag wilde ik ermee beginnen, ik had het voornemen om een flink stuk te roeien, maar het regende enorm. Het bleef ook maar doorgaan, het regenwater viel met bakken uit de lucht. Er was iemand jarig, dus we aten gezellig een stuk heerlijke chocoladeslagroomtaart, ik kreeg een klein reepje van mijn lieve roeimaatjes. Ik heb alweer twee keer hardgelopen, de

Lange latten onder je voeten, stevige schoenen rond je enkels, je staat boven aan een heuvel in het Duitse Willingen. Je kijkt naar beneden, zet je af en .... gaat! Er waren slechts resten sneeuw dit jaar, maar toch hebben we er weer van genoten. In Willingen is er een prettige loopband en een niet al te steile helling. We hadden ons enorm op de korte wintersportvakantie verheugd, maar de temperaturen zijn hoog voor de tijd van het jaar. Toen we vrijdagmiddag aankwamen, lag er nog net een mooie skibaan voor ons klaar. Ik heb drie jaar geleden leren skiën, eigenlijk zijn er nog dringend lessen nodig. Maar met een beetje sneeuw is het ook weer zo onzinnig om daar veel geld in te stoppen. Ik ga dus een beetje voorzichtig met de handen op de heupen naar beneden, het voelt als zweven. Je probeert onderweg ook nog een van het mooie landschap te genieten, maar bent blij als je zonder kleerscheuren weer beneden staat. Het is vreemd, maar daarna wil je gewoon weer snel naar boven. Je stapt