De magie van het skiën
Lange latten onder je voeten, stevige schoenen rond je enkels, je staat boven aan een heuvel in het Duitse Willingen. Je kijkt naar beneden, zet je af en .... gaat! Er waren slechts resten sneeuw dit jaar, maar toch hebben we er weer van genoten.
In Willingen is er een prettige loopband en een niet al te steile helling. We hadden ons enorm op de korte wintersportvakantie verheugd, maar de temperaturen zijn hoog voor de tijd van het jaar. Toen we vrijdagmiddag aankwamen, lag er nog net een mooie skibaan voor ons klaar.
Ik heb drie jaar geleden leren skiën, eigenlijk zijn er nog dringend lessen nodig. Maar met een beetje sneeuw is het ook weer zo onzinnig om daar veel geld in te stoppen. Ik ga dus een beetje voorzichtig met de handen op de heupen naar beneden, het voelt als zweven. Je probeert onderweg ook nog een van het mooie landschap te genieten, maar bent blij als je zonder kleerscheuren weer beneden staat.
Het is vreemd, maar daarna wil je gewoon weer snel naar boven. Je stapt op de loopband, laat je tien minuten meevoeren naar boven, de berg op, en vervolgens ga je nog een keer! Het is een soort kinderlijk genoegen.
De jongens zijn niet bang, oudste J. neemt direct een sleeplift naar de top. Met veel meer snelheid dan zijn moeder raast hij naar beneden. We gingen ook een dag naar Winterberg, omdat de sneeuw in Willingen echt bijna weg was. Daar is het een drukte van belang. Hoog op de Kahler Asten bleek skiën nog mogelijk.Nu vind ik de tarieven royaal, voor een middag skiën en het huren van een ski-uitrusting waren we €100,- kwijt, terwijl slechts een deel van de liften geopend was. Maar goed, je bent er nu eenmaal en dan wil je ook gaan. De uitdaging was voor mij pittiger, er ging een echte stoeltjeslift naar boven. Ik heb last van hoogtevrees en keek wat bang naar beneden toen we de berg opgingen. Natuurlijk liet ik dat niet merken, anders zou onze jongste zoon niet mee durven in het gevaarte. Er was een lange baan naar beneden, niet al te steil. Ik vond het prettig om rustig naar beneden te zoeven, maar opeens werd de helling veel steiler. Oeps, zo goed zijn mijn skikunsten nu ook weer niet! Pizzapunt, remmen in de bochten, stil staan en niet meer verder komen, met enig gestuntel daalde ik af. "Je moet iets meer door de knieën zakken ", adviseerde mijn lieve dappere echtgenoot, die leerde skiën toen hij jong was. Goed, de volgende afdaling ging ik meer gehurkt, daardoor nam de snelheid toe. In Winterberg is het echt vreselijk druk, heel Nederland wil genieten van enkele bergjes in de buurt. Er zijn daar ook twee vakantieparken en vele hotels en appartementen. Opeens raasden er kinderen heel vlak langs mij, ik werd afgeleid, en pats, daar lag ik in de sneeuw. Gelukkig, niets gebroken, geen verwondingen, nu alleen nog een poging wagen om op te staan met die onhandige latten.
Ik ben direct door gaan skiën, om geen angst te ontwikkelen. Na afloop heb ik heerlijk warme chocomel gedronken bij een gezellig houten hutje, terwijl man en kinderen nog een paar keer naar boven en naar beneden gingen. Toen we thuis waren, ben ik direct op zoek gegaan naar andere skivakanties in Oostenrijk en Tsjechië. Voor een week skiën in Oostenrijk ben je een vermogen kwijt, alleen al voor de skipassen! Helaas ben ik geen chirurg of bankdirecteur. Tsjechië is goedkoper, misschien gaan we daar volgend jaar eens heen. Ik zie nog wel wat de toekomst brengt.
In Willingen is er een prettige loopband en een niet al te steile helling. We hadden ons enorm op de korte wintersportvakantie verheugd, maar de temperaturen zijn hoog voor de tijd van het jaar. Toen we vrijdagmiddag aankwamen, lag er nog net een mooie skibaan voor ons klaar.
Ik heb drie jaar geleden leren skiën, eigenlijk zijn er nog dringend lessen nodig. Maar met een beetje sneeuw is het ook weer zo onzinnig om daar veel geld in te stoppen. Ik ga dus een beetje voorzichtig met de handen op de heupen naar beneden, het voelt als zweven. Je probeert onderweg ook nog een van het mooie landschap te genieten, maar bent blij als je zonder kleerscheuren weer beneden staat.
Het is vreemd, maar daarna wil je gewoon weer snel naar boven. Je stapt op de loopband, laat je tien minuten meevoeren naar boven, de berg op, en vervolgens ga je nog een keer! Het is een soort kinderlijk genoegen.
De jongens zijn niet bang, oudste J. neemt direct een sleeplift naar de top. Met veel meer snelheid dan zijn moeder raast hij naar beneden. We gingen ook een dag naar Winterberg, omdat de sneeuw in Willingen echt bijna weg was. Daar is het een drukte van belang. Hoog op de Kahler Asten bleek skiën nog mogelijk.Nu vind ik de tarieven royaal, voor een middag skiën en het huren van een ski-uitrusting waren we €100,- kwijt, terwijl slechts een deel van de liften geopend was. Maar goed, je bent er nu eenmaal en dan wil je ook gaan. De uitdaging was voor mij pittiger, er ging een echte stoeltjeslift naar boven. Ik heb last van hoogtevrees en keek wat bang naar beneden toen we de berg opgingen. Natuurlijk liet ik dat niet merken, anders zou onze jongste zoon niet mee durven in het gevaarte. Er was een lange baan naar beneden, niet al te steil. Ik vond het prettig om rustig naar beneden te zoeven, maar opeens werd de helling veel steiler. Oeps, zo goed zijn mijn skikunsten nu ook weer niet! Pizzapunt, remmen in de bochten, stil staan en niet meer verder komen, met enig gestuntel daalde ik af. "Je moet iets meer door de knieën zakken ", adviseerde mijn lieve dappere echtgenoot, die leerde skiën toen hij jong was. Goed, de volgende afdaling ging ik meer gehurkt, daardoor nam de snelheid toe. In Winterberg is het echt vreselijk druk, heel Nederland wil genieten van enkele bergjes in de buurt. Er zijn daar ook twee vakantieparken en vele hotels en appartementen. Opeens raasden er kinderen heel vlak langs mij, ik werd afgeleid, en pats, daar lag ik in de sneeuw. Gelukkig, niets gebroken, geen verwondingen, nu alleen nog een poging wagen om op te staan met die onhandige latten.
Ik ben direct door gaan skiën, om geen angst te ontwikkelen. Na afloop heb ik heerlijk warme chocomel gedronken bij een gezellig houten hutje, terwijl man en kinderen nog een paar keer naar boven en naar beneden gingen. Toen we thuis waren, ben ik direct op zoek gegaan naar andere skivakanties in Oostenrijk en Tsjechië. Voor een week skiën in Oostenrijk ben je een vermogen kwijt, alleen al voor de skipassen! Helaas ben ik geen chirurg of bankdirecteur. Tsjechië is goedkoper, misschien gaan we daar volgend jaar eens heen. Ik zie nog wel wat de toekomst brengt.
Reacties
Een reactie posten