Met 24 springkikkers naar de Waterzuivering
Aangezien ik tegenwoordig vanuit huis werk, heb ik de tijd en ruimte om mij in te zetten voor de basisschool van onze zonen. Vanochtend leverde dat een aardig druk programma op. Eerst ging ik naar mijn allerliefste leesmeisjes in het noodgebouw, ik heb mij verdiept in een verhaal over een jarige tweeling. Ik moest op de tijd letten, want ik werd om kwart over negen op het hoofdgebouw van de bassischool verwacht met de Twingo om kinderen te vervoeren naar de Waterzuivering.
Er waren auto's nodig met bijbehorende chauffeurs, om 24 kinderen en hun meester naar het industriegebied te vervoeren. Mijn bescheiden Twingo bood plaats aan drie jongens, er was verder een ruime gezinsauto, een oude omgebouwde brandweerwagen, een bestelbus en een doorsnee voertuig. Een hoogzwangere moeder vond dat ze best meekon, ze was pas volgende week uitgerekend van haar vijfde kind. Daarom had zij ook de grootste auto, met nog extra zitjes achterin.
In een gezellige stoet togen we naar het Trekkersveld. Het was allemaal reuze interessant. We hoorden een verhaal over grijparmen, die wc-papier en andere dingen uit het rioolwater plukken. De troep die uit het water komt wordt vervolgens geperst, gedroogd en daarna afgevoerd. Voor de kindertjes was het bekijken van dit apparaat iets te gevaarlijk, helaas. Vervolgens zagen we grote bekkens, waar het water door bacteriën gezuiverd werd. De leerlingen stelden de meest uiteenlopende vragen, erg leuk! "Kan je in de winter hier schaatsen? Bevriest het water? Waarom bevriest het niet? Is er wel eens een kind in zo'n bak gevallen? Wat gebeurt er dan? " De voorlichter van de Waterzuivering beantwoordde de vragen op rustige wijze. Het water bevriest niet, omdat het in beweging wordt gehouden. Na ongeveer drie dagen, afhankelijk van de temperatuur, wordt het schone water uiteindelijk geloosd in de Hoge Vaart, daarna vloeit het naar het IJsselmeer.Ik roei altijd op dat kanaal, het water ziet er toch wel goed uit. Er zit veel vis in, ik heb eens een bever gezien. Na dit verhaal ga ik er maar niet in zwemmen in de zomer.
Gelukkig hebben de lieve leerlingen zich goed gedragen. Zonder kleerscheuren mochten we aan het einde van de excursie onze handen schoonmaken met speciale anti-bacteriële zeep. De hoogzwangere begeleidster had geen last van brekende vliezen en vruchtwater, dus we konden weer terug naar ons dorp. Na al dat vrijwilligerswerk was het tijd voor koffie thuis!
Er waren auto's nodig met bijbehorende chauffeurs, om 24 kinderen en hun meester naar het industriegebied te vervoeren. Mijn bescheiden Twingo bood plaats aan drie jongens, er was verder een ruime gezinsauto, een oude omgebouwde brandweerwagen, een bestelbus en een doorsnee voertuig. Een hoogzwangere moeder vond dat ze best meekon, ze was pas volgende week uitgerekend van haar vijfde kind. Daarom had zij ook de grootste auto, met nog extra zitjes achterin.
In een gezellige stoet togen we naar het Trekkersveld. Het was allemaal reuze interessant. We hoorden een verhaal over grijparmen, die wc-papier en andere dingen uit het rioolwater plukken. De troep die uit het water komt wordt vervolgens geperst, gedroogd en daarna afgevoerd. Voor de kindertjes was het bekijken van dit apparaat iets te gevaarlijk, helaas. Vervolgens zagen we grote bekkens, waar het water door bacteriën gezuiverd werd. De leerlingen stelden de meest uiteenlopende vragen, erg leuk! "Kan je in de winter hier schaatsen? Bevriest het water? Waarom bevriest het niet? Is er wel eens een kind in zo'n bak gevallen? Wat gebeurt er dan? " De voorlichter van de Waterzuivering beantwoordde de vragen op rustige wijze. Het water bevriest niet, omdat het in beweging wordt gehouden. Na ongeveer drie dagen, afhankelijk van de temperatuur, wordt het schone water uiteindelijk geloosd in de Hoge Vaart, daarna vloeit het naar het IJsselmeer.Ik roei altijd op dat kanaal, het water ziet er toch wel goed uit. Er zit veel vis in, ik heb eens een bever gezien. Na dit verhaal ga ik er maar niet in zwemmen in de zomer.
Gelukkig hebben de lieve leerlingen zich goed gedragen. Zonder kleerscheuren mochten we aan het einde van de excursie onze handen schoonmaken met speciale anti-bacteriële zeep. De hoogzwangere begeleidster had geen last van brekende vliezen en vruchtwater, dus we konden weer terug naar ons dorp. Na al dat vrijwilligerswerk was het tijd voor koffie thuis!
Reacties
Een reactie posten