Op stevige stappers door het leven
Eigenlijk ben ik behoorlijk gezond, daar mag je blij om zijn. Maar drie jaar geleden, vlak voor Kerst, maakte ik een onhandige misstap op vrijdagavond. Ik miste een trede van de trap in de hectische week voor kerst. Er was een akelig, krakend geluid dat door merg en been ging.
Het was al avond, ik ging snel liggen en keek naar een enkel die paars begon te worden. Nu wonen wij in een dorp, het is 15 kilometer naar een huisartsenpost in het weekend. Bovendien moet je daar extra voor betalen, dus ik ging te zuinig pas maandag naar de huisarts. Er bleken twee enkelbanden gescheurd te zijn, de voet werd direct voorzien van een dikke zwachtel.
Ik kon mij aardig redden met de enkel, maar onlangs begon ook de knie van het bijbehorende been zeurend pijn te doen. Na lang aarzelen besloot ik toch maar langs de huisarts te gaan. Fysiotherapie werd aangeraden, ik heb grote bewondering voor deze vakmensen. Na een aantal massages gaat het alweer stukken beter! Maar nu het probleem: ik dien degelijk schoeisel te dragen. Dus ik ga al twee weken op een soort bergschoenen naar mijn werk. Gelukkig heeft nog niemand gezegd: "hippe schoenen, zeg!"" Vroeger moest ik ook al Bunnies en Renatas dragen, oerdegelijke schoenen, kennen generatiegenoten ze nog? Mijn rug is ook niet kaarsrecht, om het geheel makkelijker te maken.
Ach, een mooi hakje, dat vind ik zo leuk staan. Over naaldhakken heb ik al eerder geschreven, ik zie echt niet in waarom vrouwen zoveel moeite doen om op iets onmogelijks te staan. Ik ga maar eens op zoek naar nieuwe schoenen die degelijk zijn en er toch nog een beetje goed uit zien.
Om het geheel positief af te sluiten: ik heb geschaatst, 25 kilometer!, geskied en veel geroeid in de afgelopen drie jaar. Gelukkig is er nog heel veel mogelijk met een iets kwetsbare enkel.
Het was al avond, ik ging snel liggen en keek naar een enkel die paars begon te worden. Nu wonen wij in een dorp, het is 15 kilometer naar een huisartsenpost in het weekend. Bovendien moet je daar extra voor betalen, dus ik ging te zuinig pas maandag naar de huisarts. Er bleken twee enkelbanden gescheurd te zijn, de voet werd direct voorzien van een dikke zwachtel.
Ik kon mij aardig redden met de enkel, maar onlangs begon ook de knie van het bijbehorende been zeurend pijn te doen. Na lang aarzelen besloot ik toch maar langs de huisarts te gaan. Fysiotherapie werd aangeraden, ik heb grote bewondering voor deze vakmensen. Na een aantal massages gaat het alweer stukken beter! Maar nu het probleem: ik dien degelijk schoeisel te dragen. Dus ik ga al twee weken op een soort bergschoenen naar mijn werk. Gelukkig heeft nog niemand gezegd: "hippe schoenen, zeg!"" Vroeger moest ik ook al Bunnies en Renatas dragen, oerdegelijke schoenen, kennen generatiegenoten ze nog? Mijn rug is ook niet kaarsrecht, om het geheel makkelijker te maken.
Ach, een mooi hakje, dat vind ik zo leuk staan. Over naaldhakken heb ik al eerder geschreven, ik zie echt niet in waarom vrouwen zoveel moeite doen om op iets onmogelijks te staan. Ik ga maar eens op zoek naar nieuwe schoenen die degelijk zijn en er toch nog een beetje goed uit zien.
Om het geheel positief af te sluiten: ik heb geschaatst, 25 kilometer!, geskied en veel geroeid in de afgelopen drie jaar. Gelukkig is er nog heel veel mogelijk met een iets kwetsbare enkel.
Reacties
Een reactie posten